Skírnir - 01.12.1919, Qupperneq 12

218
Jón Thoroddsen.
[Skírnir
»Það hafa sjálfsagt verið átján hundruð menn, því
svo stór skip eru til«, sagði vinnumaður.
»Og langt frá, barn, langt frá; það kalla þeir kænur,
sem 1800 eru á. Það voru 18888. Það voru þetta tvær
og tvær fjölskyldur á hverju einasta hjóli i reiðanum, og
áttu þar heimili. En í körfunni var staður með og tvær
annexiur, með tilheyrandi kirkjusóknum, og fjögur hundr-
uð áttu heima við stýrið. Eg hefi talað við mann, sem
þekti einn mann, sem hafði verið á þessu skipi; það var
Indíafar og átti að sækja náttúrsteina til Kappadosiu«.
Báðum sögunum er það sameiginlegt, að þessi heljar-
dreki þeirra er Indíafar. Takið eftir, hve geysilikt það er
Einari, sem að sögn frú Theódóru stóðst ekki reiðari, en
ef sögur hans voru rengdar, hve ákafur Bjarni verður, er
vinnumaður gat til, að á skipinu hefðu verið 1800, en
ekki 18000 manns. í stað tölunnar 15 hefir Jón töluna
18. Jón sleppir tölu á seglrám og siglum, hleypur þar
yfir öfgar karls. En hann nær sér aftur niðri, er heilt
prestakall með tveimur annexiurii og tilheyrandi kirkju-
sóknum er í körfunni. Og b'lærinn á tali Einars og Bjarna
er líkur. Frú Theódóra lætur Einar segja: »geysistórt
hefir skipið verið«. Jón lætur hann kalla það »geysilega
stórt«.
Aðra sögu hefir frú Theódóra eftir Einari: »Eitt
sinn sem oftar var messað í Flateyjarkirkju; var margt
manna við kirkju. Eftir messu stóð Einar gamli úti og
gaspraði við menn. Segir hann þá ineðal annars: »Vitið
þið piltar, hvað hanri Björn á Burstarfelli var breiður um
herðarnar?« Þeir þóttust ófróðir um það.
»Hann var þrjár álnir danskar yfir herðarnar«, sagði
Einar. Rétt í þessu gekk Ólafur prófastur hjá, og er hann
heyrði geipið í karlinum, segir hann brosandi: »Ætli þær
hafi ekki verið fjórar, Einar rninn?*
»Það má mikið vel vera, því maðurinn var geysi-
stór«.
Næsta dag segir hann, að »Björn á Burstarfelli hafi
verið fjórar álnir danskar yfir herðarnar. En er einhver