Skírnir - 01.12.1919, Síða 51

Skírnir]
Færeysk þjóðernisbarátta.
257
Merkust allra færeyskra kvæða eru þau, sem hljóða
um Sigurð Fáfnisbana og ættmenn hans (Sjúrðar Tcvœði).
Það er langur bálkur stakra kvæða, sem ekki eiga öll
saman í upphafi, og eru kveðin eftir ýmsum heimildum,
svo sem Volsungu og Þiðrikssögu. Vera má, að sum þeirra
séu ort upp úr fornkvæðum, sem nú eru glötuð.
Það hefir löngum þótt sómi fyrir forsöngvarann að
geta haldið dansinum við sem lengst, og bezta ráðið til
þess var að flytja löng kvæði. En kvæðunum hefir
það ekki orðið neinn gróði. Frásögnin er stundum þynt
út með efnislausum vísum, eða skotið inn köflum, sem
koma efninu lítið við. Sama erindið er oft tvi- eða þrí-
tekið með örlitlum breytingum, helzt að rímorðum er vik-
ið við lítið eitt. Hættirnir eru fábreytilegir. Erindið er
stundum tvö vísuorð með endarími, stundum fjögur með
rími í öðru og fjórða. Hverju kvæði fylgir viðlag, sem
stundum er ekki nema eitt vísuorð, stundum heilt erindi.
Efni þess er oft lýriskt.
Stuðlasetning kemur stundum fyrir, en er aldrei svo
reglubundin sem íslenzkt eyra heimtar. Aftur eru kenn-
ingar ekki mjög fátíðar, svo sem benjardögg (blóð), eggja-
teinur (sverð).
Efnismeðferðin minnir oft á fornaldarsögurnar íslenzku.
Ykjur eru altíðar. Hetjurnar fremja þrekvirki, sem fara
langt fram úr þvi, er nokkrum menskum manni er unt
að leysa af hendi. í síðasta bardaga Kjartans Olafssonar
gerir hann þrjár atrennur að andstæðingum sínum og veg-
ur ekki minna en 15 manns í hverri. Einkum hafa skáld-
in gaman af því, að lýsa æfintýralegum siglingum, og lýs-
ir sér þar sjóþjóðin.
Aldur kvæðanna er vafalaust harla misjafn. I einu
þeirra (Frúgvin Margreta) er lýst svo greinilega atburð-
um, sem urðu um 1300, og mönnum er þá voru uppi, að
það er varla ort löngu síðar. Sennilega heflr 14. og 15.
■öldin verið blómaskeið þessa skáldskapar. Eftir siðaskift-
in tóku dönsk kvæði að berast til Færeyja, en málið sýn-
ir að þau eru yngri en hin. Stundum er hrært saman
17