Skírnir - 01.12.1919, Síða 53

Skírnir] Færeysk þjóðernisbarátta. 259
yrði, aem oft kemur í stað hæðninnar í hinum yngri
þáttum.
Fremstur allra slíkra skálda stendur þó Nolseyjar-
Páll. Helzti þáttur hans, Jákup á Mön, er ortur til að
hæðast að klaufaskap þeirra manna, sem aldrei hafa kom-
ið út úr bygð sinni né séð neina mannasiði. Jákup er
sendur út nýfermdur til að biðja sér stúlku, en verður
fyrir ýmsum hrellingum í förinni og fær loks hryggbrot.
Eftir það er hann afhuga öllum bónorðsferðum.
Merkasta kvæði Nolseyjar-Páls er Fuglakvœði, sem ort
mun vera veturinn 1806—7, út af málaferlum Páls árinu
áður. Þeir menn, sem kvæðið ræðir um, ern gerðir að
fuglum. Embættismennirnir eru ránfuglar, sem hrjá og
hrekja smáfuglana, almúgann, á allar lundir. En sjálfur
er Páll tjaldurinn, sem varar við þegar hætta er á ferð-
um og berst við ránfuglana. Svo segir í viðkvæðinu:
Fuglin í fjöruni
við sínum nevi reyða,
mangt eitt djór og hoviskan fugl
hevir hann greitt frá deyða.
Fuglin í fjöruni.
Með mikilli snild hefir skáldinu tekist að finua þá
fugla, sem bezt svara. til skaps og yfirlits þeirra manna,
sem þeim er ætlað að tákna. Nú á dögum er kvæðið
heldur torskilið, en um það leyti, sem það var ort, kann-
aðist hvert mannsbarn við, hverja það var um, enda varð
það harla vinsælt og dreifðist í afritum út um allar eyjar.
Embættismenn ætluðu sér að höfða mál gegn Páli fyrir
Euglakvæði, en hættu við það, því að þeir gátu ekki
sannað það, sem allir vissu, að með ránfuglunum var átt
við sjálfa þá.
IV.
I mörg herrans ár gengu kvæði Færeyinga og þjóð-
iegar mentir frá kynslóð til kynslóðar, án þess að nokkr-
uua manni kæmi til hugar að rita það upp og geyma frá
17*