Skírnir - 01.12.1919, Qupperneq 79

Skirnir]
Færeysk þjóðernisbaiátta.
285
miklu meir en við gerum. Við munum ekki iðrast þess.
Aldrei er verra að vita, hvernig aðrir hugsa en maður
sjálfur. Og ef við komum á annað borð einu sinni auga
á, hve náskylt bæði mál og annað er með okkur og Færey-
ingum, er engin hætta á, að okkur líði það nokkru sinni
aftur úr minni.
Ef Færeyingar gætu treyst því, að nokkur hundruð
eintök myndu seljast á Islandi af hverri nýtilegri bók, sem
þeir gæfu út, ætti það að geta orðið þeim nokkur styrkur.
Bezta ráðið að kenna Islendingum að lesa færeysku
er sennilega það, að gefa út nokkra færeyska leskaíla
með íslenzkum skýringum, málfræði og orðasafni. Þá þyrfti
líka að gefa út tilsvarandi bók hauda Færeyingum með
íslenzkum lesköflum, því að þeir eiga að sjálfsögðu eigi
síður að lesa okkar mál en við þeirra.
Islenzk blöð ættu að flytja ritdóma um færeyskar
bækur og helzt líka greinar á færeysku við og við. Það
kemur stundum fyrir, að dönsk blöð flytja greinar á sænsku
eða norsku, og ætti okkur ekki að vera vandara um en
þeim.
Islenzkir bókaútgefendur ættu að senda fáein eintök
af því, sem þeir gefa út, til bókasafnanna i Færeyjum,
svo sem amtsbókasafnsins og bókasafna skólanna, fyrst og
fremst lýðháskólans.
Islenzkir unglingar þurfa að komast í bréfaskifti við
jafnaldra sína færeyska. Málið ætti ekki að verða til baga.
Má vera að Færeyingarnir skrifi ekki svo hárrétt, að
ekkert megi út á setja, — við lesum gjarna í málið fyrir
þeim, þvi að við munum, að þeir voru ekki látnir hafa
íyrir því, að læra að rita móðurmál sitt í æsku.
Væri þetta annars ekki mál, sem ungmennafélögin
vildu hugsa um?
Það þarf að fá til íslands færeyska fyrirlesara og ís-
lendinga til Færeyja í sama skyni.
Og væri loks ekki ráð að stofna íslenzk-færeyskt fé-
lag til að vinna að öllu þessu og raörgu öðru. Dansk-
íslenzka félagið er góð fyrirmynd.