Skírnir - 01.01.1935, Blaðsíða 177

Skírnir]
Hallmundarkviða.
175
Sá er löngum endir á
Islendinga sögum.
Hver veit nema Hallmundarkviða sé svona til orðin?
Kvæðið hefir aldrei verið skýrt til fulls og sumt
þar hefir ár.eiðanlega ekki verið rétt upp tekið né rétt
skýrt. Hér er gerð tilraun til að skýra allt kvæðið, án
þess að víkja nema lítið eitt frá því, sem í handritunum
stendur, og eru þau afvik prentuð með breyttu letri.
1. Hrynr af heiða fenri,
hpll taka bjprg at falla,
fátt mun at fornu setri
fríðs aldjptuns hríðar;
gnýr, þá ,er gengr enn hári
gramr um dþkkva hamra.
Hátt stígr hpllum fæt.i
:|: Hallmundr í gný fjalla. :|:
Hrynr af 1 heiða fenri,2 höll björg taka at falla, fátt
fríðs mun at fornu hríðarsetri aldjptuns 3; gnýr, þá er enn
hári gramr. gengr um dþkkva hamra. Hallmundr stígr
hátt hgllum fæti í gný fjalla.4
1) það er gnýr af, eða, það sópar af; 2) heiða fenrir:
eldur, smbr. storðar úlfr, Sturl. 3., 11.; 3) hið forna hríð-
arsetr aldjötuns mun vera himininn, aldjötunn hinn aldni
jötunn, er þá Hræsvelgr; hugsunin er þá þessi: Nú er fátt
fagurt að sjá á himni, smbr. Darraðarljóð: „Nú es ógrligt
umb at lítask, es dreyrugt ský dregr með himni“; 4) enn
hári gramr: hinn gráhærði höfðingi, gæti verið eldurinn,
gufustrókarnir af jökuleldinum verða fyrir sjónum skálds-
ins eins og gráir lokkar á höfði öldungs. Vlsan væri þá
öll, nema niðurlagið, lýsing á byrjun eldgossins. Ef menn
vilja ekki fallast á þessa skýringu, verður hríðarsetrið:
fjöllin, og aldjötunn og enn hári gramr hvorttveggja:
Hallmundur sjálfur.
2. Hrýtr áðr hauga brjóti
harðvirkr megingarða,