Skírnir - 01.01.1935, Page 178

176
Hallmundarkviða.
[Skírnir
gnýr er of seima særi
sáman, eldrinn kámi;
eimyrju læt ek áma
upp skjótliga hrjóta,
verör um hrungnis hurðir
:|: hljóðsamt við fok glóða. :|:
Eldrinn kámi1 hrýtr2 áðr brjóti harðvirkr hauga
megingarða3, gnýr er of sáman4 se.ima særi5; ek lætc
áma7 eimyrju hrjóta skjótliga upp, verður hljóðsamts
um hrungnis hurðir9 við fok glóða.
1) dökkvi, svarti; 2) þeytist upp; en það gæti líka
átt við drunurnar, hrotur, og er það ekki ólíklegra;
3) haugar megingarða: dyngjur fjallanna, orðalagið er
til að minna á haugbrot; 4) dökkvan; 5) mannkenning,
mun hér eiga v.ið Hallmund; 6) segi; 7) dökkva; 8) há-
vaðasamt; 9) hrungnis hurðir: hurðir jötuns, klettar.
3. Laugask lyptidraugar
liðbáls at þat síðan,
votn koma heldr um hplda
heit, í foldar sveita;
þat spretta. upp und epla
aurþjóð vitu jóða,
hyrr munat hpldum særi
:|: heitr þar er fyrða teitir. :|:
Lyptidraugar liðbáls1 laugask síðan at þat í foldar
sveita2, vptn koma heldr heit um hQlda; þat vitu3
spretta upp und aur-epla-jóða þjóð4; hyrr munat5 særí-
he.itr0 holdum þar er fyrða teitir.
1) liðbál: gull, lyptidraugar þess: menn; 2) vatni;
3) vita menn; 4) aurepli: steinn; aurepla-jóða þjóð: jötn-
ar; 5) mun ekki; 6) særi-heitr: sárheitur, þ. e. eldurinn
mun ekki vera sárheitur þar sem menn eru glaðir, eða
menn geta því aðeins verið glaðir, að eldurinn verði
þeim ekki of heitur.