Skírnir - 01.01.1935, Side 179

Skírnir]
Hallmundarkviða.
177
4. Springa bjprg ok bungur
bergs, vinnask þá, stinnar
stór, ok hprga hrærir
hjaldrborg, firar margir;
þytr er um þundar glitni,
þramma ek á fyr skpmmu,
en magna þys þegnar
:|: þeir hvívetna fleiri. :]:
Springa stór bjprg ok stinnar bergs-bungur, ok
hprga hjaldrborg1 hrærir, þá vinnask2 margir firar; þytr
er um þundar glitni3, þramma ek á fyrir skpmmu, en
þeir fleiri þegnar magna þys hvívetna4.
1) hörga hjaldrborg hrærir: hin glymjandi fjalla-
borg bifast, smbr. „grjótbjörg gnata“, Völuspá 52.;
2) farast, þ. e. þá farast margir menn; 3) þund: á, glitn-
ir: salur; þundar glitnir: árgljúfrin; 4) en hjá flestum
mönnum er ys og þys.
5. Þýtr í þungu grjóti
þyrr eskinnar svíra,
undr láta þat ýtar
enn, er j<?klar brenna;
þó mun stórum mun meira,
morðlundr, á Snjógrundu
undr, þat er æ mun standa,
:|: annat fyrr um kannask. :|:
Þyrr eskinnar svíra1 þýtur í þungu grjóti, ýtar láta2
þat enn undr, er jpklar brenna; þó mun, morðlundr3,
annat stórum mun meira undr, þat er æ mun standa,
fyrr um kannask á Snjógrundu.
1) í handr. stendur: ,þrír eskinnar svíra', sem ekk-
<ert vit virðist í. Eg get mér til, að fyrir ,þrír‘ eigi að
standa þyrr, nafnorð af sögninni að þyrja, og mun það
enn vera til í orðtakinu: ,,Það er þyrinn“. Ef til vill þyk-
ir þyrr — svír gallað rím, en y-hljóðið mun hafa verið
farið að nálgast i-hljóð, er kvæðið var ort, og jafnvel í
12