Skírnir - 01.01.1935, Síða 181

Skírnir]
Hallmundarkviða.
179
ferð vaknar þá fyrða
flest við ugg enn mesta.
Ragnarökkur í Völuspá og dómsdagur í Harmsól
virðast hafa runnið hér saman í nýja steypu.
7. Stíg ek fja.ll af fjalli,
fer ek opt litum þopta,
dinst fer ek norðr et nyrðra
niðr í heim enn þriðja;
skegg beri opt sá er uggir
ámr við minni kvámu,
brýt ek við bjarga gæti
:|: bág, í Elivága :|:.
Ek stíg fjall af fjalli, ek fer opt litum þopta1, dinst2
fer ek norðr et nyrðra niðr í enn þriðja heim; sá, er
uggir við minni kvámu í Elivága3, beri opt ámr skegg4;
brýt ek bág við5 bjarga gætiG.
1) þopti: félagi; að fara einhverju er að eyðileggja
það; fer ek opt litum þopta: eg læt félaga mína opt skipta
litum, blikna; 2) dinst held eg sé hástig af dint, atviks-
orði af sömu rót og dintur (dyntur); dinst fer ek norðr
et nyrðra: eg fer helzt hánorður; það er einkenn.ilegt, að
,,norðr et nyrðra“ og ,,suðr et syðra“ kemur fyrir í
draumvísu í Hrafns sögu, 14. kap.: „Pagna ek því, er
ógnir“. Önnur dæmi slíks orðalags hefi eg ekki fundið.
3) hér er líklega átt við Þór; 4) Bugge heldur, að ámr
sé skylt sögninni að ama; að bera skegg mun þarna vera
sama og að halda uppi skeggi: lifa; beri hann ámr
skegg: lifi hann manna armastur; 5) eg er á öndverðum
meið v.ið; 6) bjarga gætir er venjulega jötuns kenning, en
virðist þarna eiga við Þór.
8. Várum húms í heimi,
hugða ek því svá er dugði,
vér nutum verka þeirra,
vallbingr, saman allir;
undr er, hví prvar mundi
eitr hríðin mér heita,
12»