Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1934, Síða 67

67
í Manitoba, þá sagði hún okkur ferðasögu sína svo vel
og skemtilega, að unun var á að hlýða. Kom þar í ljós
sama snildin, hvað lýsingar og frásögn snerti, sem í
bréfinu til Björns bróður hennar. Auga hennar var
glögt, minnið ágætt, og dómgreindin afbragðs-góð.
Henni var ljúft að tala um Island, þvi að hugur hennar
og hjarta var þar löngum. Hún var sjálf svo íslenzk í
anda, þekti svo vel til íslenzkra hátta, kunni svo mörg
fögur íslenzk ljóð, og var svo vel heima í íslenzkum bók-
mentum að fornu og nýju, að maður gat ekki annað en
dáðát að því. En þó hún elskaði ísland mikið, þá unni
hún þessu landi (Canada) eins fyrir það. Eg spurði
hana að því, þegar hún var hér á ferð fyrir nokkrum
árum, hvort hana langaði ekki heim til íslands aftur.
Hún svaraði því á þá leið, að sér væri Big Point-bygð
svo kær, að þaðan vildi hún ekki fara; þar hefði hún
lifað marga ánægju-átund, unnið þar sigur á örðugleik-
um frumbýlingslífsins, komið þar upp börnum sínum,
og eignaát þar marga einlæga og góða vini. Og þar
kvaðát hún vilja eyða sínum síðuátu æfidögum. Enda
hélt hún áfram að eiga þar heima alt til æfiloka. Hún
dó að heimili sínu að Langruth þann 1 1. Nóv. 1932, og
var jarðsungin af séra Jóhanni Friðrikssyni.
Með þessari mætu merkiskonu er til grafar gengin
ein af hinum mörgu þolinmóðu og hugprúðu íslenzku
landnámskonum í Veáturheimi. Og hana má telja í
hinni fremátu fylkingu íslenzka landnámsfólksins. Þeð
var svo mikið af hreinni göfgi í öllu hennar lífi. I hennar
huga var aldrei neinn tvíveðrungsskapur, og hún var
alveg laus við alt yfirlæti. En örlæti hennar og hjarta-
gæzku var jafnan við brugðið. Hún var ávalt reiðubúin
til að rétta hjálparhönd. Hún var vinföát og vinsæl.
Og hún vann trúlega í þeim félagsskap, sem hún til-
heyrði: kvennfélaginu í Big Point bygð, og í hinum lút-
erska söfnuði þar. Og hún ávann sér virðingu allra, sem
umgenguát hana. Æfiátarf hennar var mikið cg gott, og
áhrifin af því munu vara um ókomin ár.
— J. Magnús Bjarnason.
Elfros, Sask.
1- maí 1933.