Afturelding - 01.06.1971, Blaðsíða 22

Við vorum að blaða i kristilegu mánaðarriti,
sein igefið er út í Noregi og hefur fengið mik'la
útbreiðzlu þar meðal krástinnar æsku, jafnt þeirrar,
sem menntun stundar og ihinna, sem ekki stunda
langskólanám. Og sem við vorum að Iblaða í þessu
riti, rákumst við að úleggingu á tólunni 10. Þetta
fannst okkur dálítið forvitni'legt. Við látum það
ha'l'da áfram gegnum Aftureldingu.
Talan 10 stendur sem táknræn mynd fyrir reynslu
oig þokkingu. Þessi tala hefur því allltaf fítaðið sem
myndrænn sannleikur upp á þrengingaveg Gyðinga
igegnum mannlheiminn. Talan 10 íhefur þannlig
orðið sem aðalsmerki Guðs útvö'ldu Iþjóðar. Virðum
þetta nánar fyrir oklkur.
Það er vel kunnugt öllum kristnum mönnum, að
A'braham er ættfaðir Gyðinga. Um ijretta eru a'lilir
sammála. Því má það 'vekja eftirtekt allra, að
hann er fyrst’i maðurinn, er Biblran talar um, sem
gaf Guði tíund. Og hann leystii vandamál allra
kristirma manna, í því, að af hvað milklu við eigum
að taka tíund og gefa hana svo Guði. Hljóðan orð-
anna er Jressi: „Og Ahraham gaf honum tóund af
óllu (1. Mós. 14,20).
Hér, og nákvæmlega hér, hyigg ég að þú sért
á sama máli. Sannarlega er margur reyndur hér í
tölunnii 10. Hve Guðs orð er táknrænt og satt!
Mailakía spámaður ta'lar um igæfumerki þess að
gefa Guðii alla tíundina. Spámaðurinn segir: „Fær-
ið alla tíundina 'inn ií íorðabúrið,“ síðan bætir
Ihann við: „og reynið mig einu isinni á þennain hátt“
(Mal. 1,3,10). Sjáið hið táknræna innihald: „og
reynið mig.“
Daníel og jirír ungir Gyðingasveinar voru fluttir
tíl Bahel. Mesta reyrrfíla Jreirra eða Jrrenging, var
hvorki S eldsoifninum eða iljónagryfjunni. Lítum nú
eifninu nær. Vegna þess að Jreir voru Gyðingar,
þá rnættu þeir meetu reynslu Lsinni, í þvá, og gegn-
um Jrað, að Jreir vildu ekki nieyita á heiðinglega vísu
af matlborði heiðins konungs. Ilér er sjálft upphaf
reynslunnar. Daníél Ibað: „Gjör tilrauu með oss
þjóna Jrína í 10 daga og lát gefa oss kálmeti að
eta og vatn að drekka/ (Dan. 1,12).
1 Opinherunarbökinni lesum við Jrað sem Jesús
segir við Smymasöfnuðinn: „Kvíð þú ekki því,
sem iþú átt að líða. Sjá, djöfullinn mun varpa
nokkruin yðar r fangelsi, til þess að yðar sé
freistað, og þér munuð Jrrenging hafa í 10 daga“
(2,10).
Abraham rataði ií mikla reynsllu í Kanaanfílandi.
Sara, kona hans, tók frumkvæðið að því að Ahra-
ham skyldi taka amlbáttina fyrir hjákonu. Með
henni gat hann lismael. Okkur er harla ljóst hvílík-
ur lieimi'lisófriður og stríð leiddi af þessu. Og
'afleiðingarnar af Iþessu heimilisstriíði og óvináttu
iberjast Gyðinigar við enn þann dag í dag. Það
eru nú hinar fjölmennu og máttugu Arahaþjóðir,
sem ógna ísrael með gereyðingu, Það er gegnum-
ibifandi að ilesa Iþau orð, sem ég tílfæri nú: „Þá
tók Sarai, kona Abralvamis, lfagar hina egypsku
ambátt sína, er Abraham hafði búið 10 úr í
Kanaansilandi, og igaf imamni sínum Abralliam hana
fyrir konu“ (1. Mós. 16,3).
Það var 10 árum eftir að Abralham hafði búsett
sig í Kanaanslamdi. Við skulum nefna eitt dæmi
enn. Við minnumist Jress, er Drottinn hafði hugsað
sér að eyða borgunum Sódómu og Gómorru vegna
biminhrópandi synda þeirra. Þá gerist Jrað, að
Abraham byrjar að biðja fyrir bróðursyni sínuin
Lot, sem reynsla og Jmrenging er skolllin yfir.
Abráham byrjar Ibæn sína á 50, en endar á 10.
Þetta var nótt reynslu og Iþneniginigar fyrir Lot.
Hugsið ylkkur, Abraham byrjar á 50, en enti á
10! Þar eð hann endar á 10, Jrá er það til að
staðfesta reynslugildi tölunnar 10, sem táknmynd-
andi fyrir Gyðinga.
Þá komum við næst að Jreim Jrætti í lífi Abrahams,
er hann sendir þjón sinn itil að sækja brúði handa
Isak. Við lesum, að þjónninn tólk 10 úlfálda. Hvers
vegna tök Ihann ekki 7? Er Ijrað ekki enn lieppi'legri
tala í sarnibandi við ibrúðli Krists, sem Rebekka
Framh. á bls. 28.