Afturelding - 01.06.1971, Blaðsíða 33

REINERT 0. INNVÆR:
Við lesum Biblíuna
Afturhvarf og skírn.
Skírn er ávöxtur afturhvarfeins (Post. 2. 38),
því að skírnin eins og Ritningin 'boðar hana er
ytri sönnun (vitnisburður) um Iþað, er befur skeð
hið innra, bjá skírnlþega. Þessvegna er skírnin boð-
un. Boðskapur um dauða yfir sjálfslífi og kross-
festing með Kristi.
Skírnin er boðuð, ekki aðeins fyrir beyrandi
eyrum og sjáandi augum. Heldur fyrir tignum og
völdum í 'himningeimnum og andaheiminum, um að
hinn upprisni Jesús er vor sigurvon.
Eins og flestum mun kunnugt, þá eru skírnar-
boðanir margar í dag, boðun um þýðingu og mein-
ingu skírnar ærið misjöfn og skírnarfiáttur mjög
ólíkur. Þó staðbæfir Ritningin,-------„Einn Drott-
inn, ein skírn.“ — — — (Efes. 4,5.).
Það er 'þvi ekki þýðingarlítið fyrir þann er eign-
azt hefur afturhvarf, að sjá og fylgja því er Ritn-
ingin kennir og boðar urn skírnina.
Hin Biblíulega skírn, eða hin kristna skírn, hefur
bakgrunn sinn í gyðinglegri skírn og skírn Jóhannes-
ar skírara. Hún spannar þó yfir dýpra haf og
er þýðingarmeiri.
Þeir menn, er ekki voru af gyðinglegu bergi
brotnir, en vildu gerast Gyðingar, voru skírðir til
trúarlegs og mannlegs samfélags þeirra. Þessi skírn
var algjör ídýfing.
í Lúk. 3. 3, þegar Johannes skirari hóf boðun
sína, með iðrunar- og afturhvarfs boðskap og fólk-
ið játaði syndir slínar, þá voru eðlileg viðbrögð
þess að ganga til skírnarinnar. Það var ytri sönnun
afturfivarfsins. Þessvegna var skírn Jóhannesar köll-
uð iðrunarskírn, eða ekírn til syndafyrirgefningar.
athafnir fara fram daglega. Þessi Jesú vakning
streyinir fram hrein og tær og keningarlega he.ldur
hún sig við Nýja testamentið, sönn postulatrú frum-
kristninnar.
Ekki ber þó að skilja þetta svo, að afturhvarfið og
syndafyrirgefningin, væri veitt í vatninu, skíminni.
Því að fyrir skírnarathöfnina var krafizt synda-
játningar og fullkomins afturhvarfs. Skímin var
þannig táknrnynd, sýnileg og áþreifanleg yfir
Iiílkama skírnþegans, sem hann bar alltaf minningu
um.
Skírn Jóhannesar var einnig algjör ídýfing. Því
að hann skírði í Ainon náiægt Salem, því að þar var
vatn mikið.
Jesús var skírður af Jðhannesi. Það lætur kann-
ski einkennilega, að hann skyldi láta Jóhannes
Skíra sig, vegna þess sem áður er sagt um skím
Jólhannesar. Skírn Jesú var ekki aftuihvarfs skím,
eða til syndafyrirgefningar. Jesús var án syndar og
ekkert ranglæti var til í Honum. Þess vegna var
syndajátning hans ómöguleg. Samkvæmt Matt.3.15,
var skírn Jesú „till að fullnægja öillu réttlæti.“ Þessi
orð benda til Golgata. Fyrir Jesúm var skímin skref
í niðuiilægingunni, á leiðinni til Golgata. Einnig
var skírnin vlígsla til starfs. Það var augljóst fyrir
Jesúm í skírninni, hvernig hann saklaus, á þennan
'hátt gengur undir bölvunina, því að vegna syndar-
innar var jörðin bölvuð fyrir allt mannkyn og bar
þyrna, þistla og sár. í skírninni hylur jörðin
(vatnið) skaparann og sköpunin yfirhylur þannig
sjálfan skaparann. Við skynjum hér í Guðs Anda
hve djúpt Jesús Guðs Sonur, varð að stíga niðhir
í niðurlæginguna, til að vinna endurlausn fyrir
mannkynið. Skírn Jesú af Jðhannesi var einnig
staðfesting um að skírnin var komin frá Guði,
(Matt. 21. 25. 32).
Hin kristna skírn í dag er boðuð meðal allra
kristinna manna. Hún kemur greinilega fram í
Nýja testamentinu. Hún er þar innsett og boðuð
af Jesú hinum upprisna, (Matt. 28. 18—20, og
Mark. 16. 16). Þessi orð gefa skírninni þýðingar-
mikið rúm í boðuninni og undirstrikar þýðingu
hennar. Það er skírn til dauða og upprisu Jesú,
33