Dýravinurinn - 01.01.1893, Blaðsíða 25

21
eldra þó þeir væru fjelitlir. Skjótt kviknaði vinfeingi milli þessara tveggja
einstæðínga þar í eldhúsinu, því kisa var sú eina skepna, sem stúlkan gat látið
vel að og hændist að henni og virtist skilja tilfinníngar hennar. þ>egar hún
var orðin ein á kvöldin, grúfði hún sig yfir kisu, þar sem hún sat á eldhúsborð-
inu og grjet opt sáran. Svefnherbergi stúlkunnar var út úr eldhúsinu, og mændi
kisa opt bænaraugum þar inn á eptir henni, þegar hún fór að hátta ákvöldin, en
ekki þorði hún að láta hana sofa hjá sjer. ]?ó ljet hún það einu sinni eptir kisu,
en þá höfðu mýs geingið um eldhúsið þá nótt, og gert þar óskunda í einum
matarskápnum, og fjekk kisa ákúrur fyrir það og minni mat um daginn, átti það
að vera hegníngin fyrir svikin. Eptir þetta lokaði stúlkan dyrum sínum á hverju
kvöldi og varð þá kisa að góla við gættirnar. Settist hún þá malandi við hurðina
og sat þar hvert kvöld svo leingi sem stúlkan heyrði. Matarást gat þetta ekki verið hjá
kisu, því bæði þurfti hún einskis við og svo hafði stúlkan eingin matar-
ráð, og þó hún hefði viljað miðla henni af skammti sínum, þá var sú fæða ekki
mjög að kisu skapi, því hún hjelt mest uppá ket og fisk hvorttveggja hrátt og
fjekk það eptir vild. Stúlkunni var leyft að heimsækja foreldra sína hvern sunnudag,
og var það þá opt, þegar fram í sótti, að kisa horfði nokkuð undarlega á eptir henni,
þegar hún fór af stað, og gerði sig stundum líklega til að fylgja henni á veg, en