Dýravinurinn - 01.01.1893, Qupperneq 53

49
Stjórnarráðið fyrir landbúnaðinum á Englandi hefur nýlega sent út skýrslu um
hve margar skepnur hafi drepist næstliðið ár, við flutning frá Ameriku til Englands.
5970 nautgripum og 2665 sauðkindum var kastað í Atlandshafið á leiðinni
og 323 nautgripir og 220 sauðkindur voru svo aðfram komnar, þegar skipin komu til
Englands, að þær ýmist dóu í skipunum eða þegar þær stigu á land.
Mikið hafa þessar aumingja skepnur tekið út til dauðans, og þó hinar lifðu,
má nærri geta að þær hafa hlotið að líða miklar þjáningar.
*
Daglega stendur i blöðunum erlendis um fjárútlát og hegningar fyrir illa með-
ferð á skepnum, hjer eru að eins nokkur dæmi þess.
»Lögregluþjónn stansaði vagnstjóra í dag, sem ók þungum vagni með hesti,
er hafði sár undir brjóstgjörðinni. Eigandinn varð að mæta á ráðstofunni og hlýtur
nú að greiða sekt fyrir samvizkulausa brúkun á hestinum.*
»Slátrari fór í fyrra dag í ölkjallara, sem nefndur er »Ordups-Kro«, og sat þar
alt að klukkutíma, en ljet hestana standa fyrir vagninum á meðan, úti i frosti án þess
að breiða nokkuð yfir þá. Hann varð að mæta fyrir rjetti og greiða sekt«.
»Lögreglan fjekk grun um, að svini hefði verið slátrað á bóndabæ nálægt Lyngby,
þannig: að það leið lengri og meiri kvalir en nauðsynlegt var. Málið var rannsakað
og reyndist satt, sem sagt var. Eigandinn var dæmdur til stórra fjárútláta«.
»Vagnstjóri var ákærður fyrir að hafa barið hestinn fyrir vagninum mislcunar-
laust, þrátt fyrir að hann hljóp svo hart sem hann gat, hann var magur og þreytu-
legur. Maðurinn varð að greiða 30 kr. sekt«.
»Lögregluþjónn sá í gær í Prinsessugötu, hest fyrir vagni með sár á bringu,
og svo haltan að hann þoldi varla að tilla fætinum niður, hann tók hestinn undireins
frá vagninum og fór með hann til ráðstofunnar, hesturinn var þá þegar sendur á Bú-
fræðingaskólann til lækningar og mál höfðað gegn eigandanum, sem var kaupmaður«
Aldrei sjest getið um það i íslenzkum blöðum, að menn þurfi að greiða íje-
bætur eða sje hegnt fyrir illa meðferð á skepnum, þó vita allir, að meðferð á skepnum
á íslandi er eigi svo góð, að ekki væri ástæða til þess, að yfirvöldin stundum tækju
slikt fyrir. Blöðin ættu að geta um þá sjaldan slíkt kemur fyrir, yfirvöldunum til
sæmdar, og viðkomandi manni til viðvörunar framvegis. T. G.
Móa-Móra.
lmannarómurinn sagði að hann f>orbjörn á Skarði færi ágætlega vel með
allar skepnur, og almannarómurinn er ekki vanur að ljúga, segir gamalt
orðtak, svo það er óhætt að bera það fyrir sig, hvenær sem maður vill
og þarf. þ'orbjörn á Skarði var líka vel metinn af öllum í hjeraðinu, fyrir það
hvað hann átti margt gangandi fje, og hvað hann fór einstaklega vel með öll
kvikindi, sem hann hafði undir höndum.
þ>að er hvorki margt nje mikið sem jeg ætla að segja afjorbirni; það er
einungis endurminning frá einni kaupstaðarferð, sem jeg fór þegar jeg var úngl-
íngur. Jeg man vel eptir þegar jeg fjekk að fara þá ferð; hvað það blandaðist
kynlega saman í huga mínum feimni og sjálfsþótti, yfir að geta verið í ferð með
honum; að jeg skyldi vera svo svínheppinn, að byrja kaupstaðarferðirnar með
öðrum eins heiðursmanni og bændaöldúng.
4