Heimilisblaðið - 01.05.1955, Blaðsíða 27
háum, ungum manni, er
e t sonarlega undir handlegg
ans- Þegar hann kom auga á
^j^ðgurnar, hrópaði hann upp
glaður í bragði:
Hér ber vel í veiði! Má ég,
arónsfrú og ungfrú Jenný,
ynna fyrir ykkur nábúa ykk-
r' ðe Lamare greifa.
Hreifinn hneigði sig djúpt.
be:
ann sagðist lengi hafa óskað
k"Ss að kynnast þeim. Fram-
0ír>a hans var óþvinguð eins
Og l.. .. B
Pj sonnum. heimsmanni.
^ar>n var mjög andlitsfríður.
ann Var einn þeirra manna,
1Tl allar konur láta sig
]Jnytna um. Svartir, hrokknir
ar lágu fram á sólbrennt
kans, °S hann hafði mikl-
augnabrýr, er gáfu augum
" ns d-ýpt og innileik.
i . ^nahár hans voru löng og
a tf °S juku á á.stríðuglampa
^gnanna. Þetta voru augu,
S^,T! jnfnvel hefðarkonur urðu
hi a nar af °S ungmeyjum
n Ust töfrandi fögur.
S\, vdr hafði hann þétt,
ait og mjúkt skegg.
Sre'f " SllUl;far viðræður kvaddi
ir>'l!/nn ^ær mæðgur með
^ Um virktum.
de ■|Veirn dðgum seinna kom
sAi ’arnare greifi í fyrstu heim-
°kn sína.
Var eins og h'ann hefði
.a a að vita, hvernig væri
;,g Altja a grasbekknum, sem
an T hafðl verið fyrir fram-
n^o aest°fugluggann þá um
g6r eUn!nn. Baróninn vildi láta
tr6n afnan ^eLk undir lindi-
)’n —m - þessum, en frú-
þ- ^hh etchi heyra það nefnt.
-utu þau málinu til greif-
ans
o„ v, 0?í Var hann á sama máli
an vék hann talinu að
he
^ILI
sbla»i»
héraðinu, sem hann taldi mjög
fagurt, og sagðist hann hafa
fundið marga hrífandi staði á
gönguferðum sínum. Af og til
leit hann eins og af tilviljun
á Jenný, sem fann undarlegan
straum fara um sig við þessi
skjótu augnaskot. Aðdáun hans
leyndi sér ekki.
Það vildi svo vel til, að
hinn nýlátni faðir de Lamares
hafði þekkt náinn vin föður
barónsfrúarinnar, de Cultaux,
en kunningsskapur þessi varð
til þess að samtalið varð inni-
legra og fjallaði um ættar-
tengsl og giftingar. Baróns-
frúin var í essinu sínu. Slík
samtöl voru að hennar skapi.
- Segið mér, greifi, mælti
hún. - Hafið þér heyrt talað
um Saunoy-fjölskylduna frá
Varfleur? Eldri sonurinn, Gou-
tran, kvæntist ungfrú de Cours-
il, og sá yngri kvæntist frænku
minni, ungfrú de la Roche-
Aubert, sem var í mægðum
við Crisange-fjölskylduna. Og
herra Crisange var ágætur vin-
ur föður míns, og hann hefur
efalaust líka þekkt föður yðar.
- Já, frú. Var það ekki sá
Crisange, sem fluttist af landi
brott og sonur hans, er varð
gjaldþrota?
- Jú, einmitt sá sami. Hann
bað um hönd frænku minnar,
þegar maður hennar, Éretrys
greifi, lézt. En hún hryggbraut
hann, af því að hann tók í nef-
ið. En hafið þér nokkra hug-
mynd um, hvað orðið er af
Viloise-fjölskyldunni? Hún
flutti frá Touraine í kringum
1613, sökum óheppni í efna-
hagsmálum og ætlaði þá til
Auvergne, en ég hef ekkert
heyrt minnzt á það fólk síðan.
- Mig minnir, frú, að ég hafi
[115]
heyrt, að gamli markgreifinn
hafi dottið af hestbaki og látið
þar lífið, en önnur dóttir hans
giftist Englendingi og hin rík-
um kaupmanni, sem kvað hafa
hlaupizt á brott frá henni.
Og nöfn, sem frá barnæsku
höfðu geymzt í hugum þeirra
frá samtölum eldra fólksins,
skutu nú upp kollinum. Al-
gjörlega þýðingarlaus fjöl-
skyldutengsl urðu í hugum
þeirra stórmerkilegir viðburð-
ir. Fólk, sem þau höfðu aldrei
augum litið, ræddu þau um,
eins og um góða kunningja
væri að ræða.
Baróninn, sem var ekki eins
formfastur í skoðunum og
kona hans, langaði til þess að
leiða talið að ýmsum meiri
háttar fjölskyldum í héraðinu
og fór að spyrja greifann þar
um.
- 0, það er lítið um aðal þar,
svaraði de Lamare, og hann
sagði það á sama hátt og
ef hann hefði verið spurður
um veiðidýr og orðið að viður-
kenna, að fátt væri þar um
feita sauði. Það var aðeins um
þrjár fjölskyldur að ræða,
nefnilega de Couteliers mark-
greifa, sem var leiðtogi aðals-
ins, de Briseville greifa og frú
hans, sem var af merkum að-
alsættum og að lokum de Four-
ville greifa, sem var hálfgerður
leppalúði, er hafði gert konu
sinni lífið svo súrt, að hún lézt
fyrir tímann, og stundaði hann
nú veiðar á óðali sínu, la Vrill-
ette, sem var úti í stöðuvatni.
Nokkrir nýbakaðir aðals-
menn höfðu keypt óðalsjarðir
hér og þar. En greifinn þekkti
þá ekkert.
Hann bióst nú til brottferðar
og horfði í síðasta skipti til