Heimilisblaðið - 01.05.1977, Qupperneq 17

hann legði líf sitt í hættu fyrir hana. Það
var alls ekki minna en lífsháski. Carlton-
fangelsi var alræmt og talið öruggasta
fangelsi landsins, enda var það áreiðan-
|eSa enginn barnaleikur að brjótast þar
inn.
>.Ég skil þig vel, Sylvía,“ sagði hann.
»En veiztu, að Carlton-fangelsi er örugg-
asta fangelsið á minnst fimm hundruð
wílna svæði. Það er það harðvítugasta
fangelsi, sem til er.“
..Hvernig stendur á því?“ sagði hún,
°8' það var eins og vonbrigði í röddinni
at af framkomu hans. „Ég hef heyrt, að
hinir og þessir hafi brotizt þaðan út núna
seinustu árin.“
»Já, það getur vel verið, það getur ver-
rétt. En einmitt þess vegna er það svo
aiiklu verra núna. Fangelsið hefur verið
*Jy&g't upp, svo það líkist herkastala einna
helzt. Ég vildi, að þú hefðir beðið mig um
eitthvað annað, sem ég gæti gert fyrir þig.
En ég er fús til að gera allt, hvað sem
er> ef það er fyrir þig . . . “
»Allt annað en það, sem ég bið þig um,“
^ótmælti hún. „Þú vilt ekki einu sinni
1-eyna það? Ó, Jim, ég hef heyrt talað um
sv° mörg ótrúleg afrek, sem þú hefur
unnið. Það eitt, að þú skyldir geta flúið
af gistihúsinu, þótt fleiri hundruð manns
Víei'i að gæta þín — og þar á meðal Thom-
as sheriff . .. “
>,Þeir hafa mann, sém er næstum því
eins slyngur og Tómas gamli í Carlton,"
Sagði Skugginn, „það er Joe Shriner. Hann
er hið mesta varmenni. Það er sagt, að
hann sofi aldrei.“
„Þú vilt ekki reyna?“
Hann var næstum búinn að svara henni
^ölvandi af illsku. Hún vissi ekki, hvaða
°furefli hún heimtaði af honum, og þó
tlð hún vissi það, þá stóð henni máske al-
Veg á sama. Það var sannarlega líkt kven-
ðlhinu, að hugsa þannig.
„Ég skal gera tilraun til þess?“ svaraði
hann.
„Þú ætlar þá að leggja þig allan fram
til þess?“
Skugginn hnyklaði biýnnar, og það vildi
honum til, að hún gat ekki séð háðsbrosið,
sem lék um varir hans. „Auðvitað,“ sagði
hann. „Ef þú verður rólegri, þegar ég
segi þér að ég verði að leggja líf mitt í
sölurnar til þess.“
„Ef þú gerir þetta? Ef þú nærð í Benn
út úr fangelsinu, ef þú bjargar honum
frá að verða brennimerktur alla sína ævi
sem afbrotamaður . . . þá . . . vil ég verða
konan þín og elska þig af öllu hjarta.“
XV.
Sheriffinn tekur til starfa.
Algie Thomas gamli var orðinn enn meir
hugsandi og fátalaðri en áður, ef hann
var spurður, hvers vegna hann væri svona,
svaraði hann hreinskilnislega:
„Nú er annað hvort um líf hans eða
mannorð mitt að tefla.“ Og um kvöldið yf-
irgaf hann veitingahúsið, þaðan sem Tom
Converse hafði flúið á svo undursamleg-
an hátt. „Og grunur minn er sá,“ bætti
hann við, „að það verði ég, sem lýt í lægra
haldi. Þetta er sá fyrsti maður, sem ég
hef álitið bandsjóðandi vitlausan. Gæti
nokkrum dottið í hug, að pilturinn væri
svo ósvífinn að koma upp í sólbyrgið til
mín og tala við mig, rétt eins og við vær-
um gamlir félagar! Nei — nei, þegar einn
þorpari vogar sér svo mikið við mig, þá
er það sönnun um það, að Algie Thomas
gamli er að verða búinn að vera. Ég sá
reyndar, að hann var knálegur maður, enda
sneri hann á Alec McGregor og Johnson,
en hverjum átti að detta í hug, að Skugg-
inn væri svona ungur og liti jafn ánægju-
lega út með alla þessa glæpi á samvizkunni ?
En hinn hlæjandi er verri en sá, sem minna
lætur yfir sér, og ég get ekki farið róleg-
ur í gröfina fyrr en það er útkljáð, hvor
okkar er sterkari. Kannski er ég nú orð-
inn of gamall til að leggja af stað í þannig
ævintýri, en ég skal gera mitt ýtrasta.“
H E I M I L I S B L A Ð I Ð
89