Iðunn - 01.01.1884, Qupperneq 54

Mark Twain:
48
kleyft að lcoma honum af þessum óvana, þangað til
þeim Brants hjónum tókst loksins að festa hann við
heimilið með eplum og sleikjusætindum. Hinir
»skikkanlegu« fósturforeldrar gerðu sór alt ómak, sem
hugsast gat, til að betra Georg, cn það varð árang-
urslaust. jpau sögðu með tárin í augunum, að Ed-
varð gerði sér aldrei hina minstu sorg; hann væri
svo góður og hugulsamur og í öllum greinum sann-
kölluð fyrirmynd annara barna.
Eptir nokkurn tíma liðinn voru drengirnir orðn-
ir nógu stórir til að vinna og áttu þá að nema ein-
hverja handiðn. Eðvarð leitaði sér vinnu fríviljug-
lega, en fyrir Georg varð að dekra og gófa honum gjaf-
ir til þess að fá af honum, að láta eptir foreldrunum.
Eðvarö vann með ástundun jafnt og þétt og gat
fætt sig og klætt; Brants hjónin hældu honum og
meistarinn eins ; Georg þar á mót strauk burtu úr
kensluvistinni og kostaði það herra Brant bæði
tíð og peninga að fá hann leitaðan upp og heim
fluttan. Skömmu síðar strauk hann aptur, og kost-
aði það aptur tíð og peninga, svo strauk hanu enn
einu sinni og stal í tilbót einhverju smávegis og
hafði burt með sór. þarna hafði herra Brant í
þriðja sinn áhyggjur og útgjöld hans vegna, og það
vár með mestu naumindum,að meistarinn varð feng-
inn ofan af því að tilkynna lögreglustjórninni þjófn-
aðinn.
Eðvarð vann ótrauður með stöðugu áframhaldi
og að endingu tók meistarinn hann í félag með sór.
Hins vegar varð Georg ekkert ágengt, heldur gerði
hann sínum tryggu velgjörðamönnum hverja sorgina
á fætur annari, og veitt; þeim ærið að sýsla, þar sem
þeir urðu alt af að hafa hugann á því, að verja liann