Iðunn - 01.01.1884, Síða 58

Mark Twain:
ó2
skjálfandi málrómi: »Nú er að eins eptir að skora
á fuudarmenn, að skrifa undir bindindis loforðið, og
munuð þór í því tilefni fá að sjá þá sjón, sem fáir
munu geta á horft með þurrum augum«. Eptir það
varð stutt þögn, en því næst kom inn Georg Benton
og fylgdu honum kvennfélagar úr »Kvennahófsemd-
arfölaginua, með rauðar yfirhafnir; skrifaði hann svo
nafn sitt undir hið hátíólega framlagða heitskjal.
Yfir þessu varð ákaflegur fögnuður með lófataki og
hver maður var þar með tár í augum. Allir, som
við voru, þrýstu hönd hins aptur horfna syndara;
laun hans voru hækkuð frá næsta degi; hann varð
alt f einu höfuðgarpur og ekki um annað talað 1
borginni en hann. Greinileg skýrsla kom út um alt
sem fram hafði farið á fundinum.
Georg Benton hrapaði í spillinguna reglulega
þriðja hvern máuuð, en varð eins reglulega frelsað-
ur aptur, og var honum jafnan komið í einhverja
góða starfsvist. Loksins var hann svo sem aptur
horfinn drykkjumaður ráðinn og launaður til að
ferðast um landið og halda ræður.
Hann var svo vel látinn í átthögum sínum og
hafði — milli túranna — svo mikla tiltrú meðal
manna, að hann gat eptirritað nafn annars borgara
og tekið út töluverða peningaupphæð í bankanum.
þrátt fyrir það að vinir hans gerðu sitt sárasta til að
koma honum undan hegningu fyrir afbrot þetta, þá
var hanu samt dæmdur til tveggja ára fangavistar.
En þegar fyrra árið var liðið tókst þó viuum hanS
eptir langa mæðu að hafa sitt fram, og var honuw
slept út úr fangolsi rneð náðunarbréf í vasanuin.
»Eangelsafélagið« var undir eins til taks við útgöngu
hans úr prísundinni og sá honum fyrir góðri stöðu