Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1915, Qupperneq 74

168
Jón Olafsson:
IIÐUNN
var svo maður sendur með mig norður á Eskifjörð-
til sýslumanns og tók hann vel við mér. Börn hans
voru þá bæði kornung, en fóstursonur hans, Jón P„
Hall, nú hreppstjóri á Starmýri, var nokkrum árum
eldri en ég; varð okkur vel til vina og helzt það
enn. Skrifari sýslumanns var Magnús Kristjánsson,.
norðlenzkur maður. Hann hafði mikið ástfóstur á
mér. Allir á heimilinu voru mér frábærlega góðir.
Þegar ég hafði verið einn eða tvo daga á heimil-
inu, tók Jónas sýslumaður mig inn til sín og fór að
rannsaka, hvað ég kynni. Komst hann að þvi, að ég
las dönsku reiprennandi og skildi liana vel. Svo
spurði hann mig, hvort ég kynni nokkuð í landa-
fræði, en ég kvað það ekki vera; sagðist að eins
þekkja álfurnar á hnettinum og rikin i Norðurálf-
unni. Hann kom þá með Ingerslev’s landafræði á
dönsku og setti mér fyrir lexíu að læra. Svo leið þó
nokkuð um, að ekki varð af því að sýslumaður
hlýddi mér yfir. Ekki þótti mér neilt að því, með
því að mér leiddist ekkert. Hafðist ég við á daginn
á skrifstofunni hjá Magnúsi, og þar sváfum við líka,.
Magnús, Jón Hall og ég. Þar var kalt og var ég ofl
loppinn og fékk frostbólgu bæði í hendur og fælur.
Lengstum var ég einn í herberginu á daginn. Sýslu-
maður átli talsvert af bókum, og stylti það mér
mjög stundir. Eg man sérstaklega eftir einu ritverki
í mörgum bindum í stóru broli og mörgum litmynda-
blöðum í. Pað liét »Billedgalleri for alle Nationer«
og var lýsing landa og þjóða. Hafði ég af því bæði
skemtun og töluverðan fróðleik. Þar las ég einnig
Robinson á dönsku og víst ýmislegt fleira, sem ég;
man nú ekki að nafngreina.
Jónas sýslumaður var mesta góðmenni og gleði-
maður og gestrisinn mjög, en litla eða enga um-
gengni hafði hann hversdagslega við aðra menn á
Eskifirði. Hann var maður hár, um 3 álnir, og mjög: