Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Qupperneq 47

iðunx) Dvöl mín meðal Éskimóa. 289
Það bar margt á góma morguninn þann. Hverjir
væru nábúar þeirra í austur og norður? Hvort þeir
ftokkru sinni hefðu komist í kynni við Indíána að
sunnan? Hvort þeir vissu nokkuð um, að hvítir
menn hefðu heimsótt land þeirra (ég gat nefnilega
hugsað, þótt ekki væri það líklegt, að einhverjir hefðu
komist lífs af af hinu ógæfusama skipi Franklíns,
sem hafði strandað fyrir meira en hálfri öld í nánd
við austurströnd Victoriu-eyjar, og höfðu þá lifað
nokkurt skeið með þessu fólki). Enda þótt þeir ef-
laust væru jafn-forvitnir um okkar hagi og við um
þeirra, spurðu þeir þó fárra spurninga, jafnvel þótt
óg hefði gefið þeim tilefni til þessa með minum
mörgu spurningum. Hin aðdáanlega stilling þeirra og
hæverska kom mér til að blygðast mín meir en
nokkuru sinni fyr yfir forvitni minni, því að mann-
fræðingur verður að spyrja margs og sumar spurn-
iögar hans eru ærið nærgöngular; en þessir menn
iej^stu úr öllu á hinn góðlátlegasta hátt. Aldrei höfðu
þeir litið hvíta menn, þótt þeir hefðu heyrt það af
þeim sagt, sem þeir greindu frá í gær; ekki höfðu
þeir heldur séð Indíána, en minjar þeirra hefðu þeir
S(ið á meginlandinu sunnarlega, þar sem moskus-
öxarnir eru; en að sögusögn Eskimóa við Copper-
mine River væru Indiánar bæði svikulir og grimmir,
illir og göldróttir; að sögn þó ekki eins miklir galdra-
öienn og hvítir menn, en hneigðari fyrir að nota
galdra sína til ills eins. í austur byggju ýmsir Eski-
öióa-kynþættir, sem væru þeim vinveittir (og nefndu
þeir eina 12 þeirra). En í norður, á Victóríu-eyju,
%ggju tveir kynþættir og væru þeir skemst í burtu,
€nda beztu vinir þeirra.
Og hvað hugsuðu þeir um mig — hverrar þjóðar
héldu þeir, að ég væri? Ja, þess þyrftu þeir nú ekki
að geta, þeir vissu það, því að Tannaumirk hafði
Sagt þeim, að ég teldist til Ivupagmiuta; en af þeim