Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Qupperneq 77

tÐUNN|
Ritsja.
319
vel hiklaust á glæ nj’yrðum, sem aðrir hafa smíðað, þvi
að auðvitað er þeirra smekkur beztur og þeirra vit mest.
l'lestir leggja ógjörva hönd á það verk, að örfáum mönn-
btn undanskildum t. d. heimsþekingunum okkar«.
Vel er þetta mælt í okkar garð, héimsþekinganna, en
vísast ofmælt, þvi að ýmislegt.má sjálfsagt líka að sumum
nýgjörvingum okkar finna. En vist er um það, að hér er
hætta á ferðum, sem sjá verður við, áður en glundroðinn
verður of mikill. Fj'rir nokkru var stungið uþþ á því, að
háskólinn gengist fyrir þvi að safna nýyrðum, þannig að
einn kennari væri kosinn úr hverri deild, og svo odda-
lnaður, er að sjálfsögðu væri málfræðingur. Væri síðan
vinsað úr nývrðunum, þau tekin, cr þættu bezt, löggilt og
§efin út í orðabók, sem væri endurskoðuð á hæíilega löngu
arahili. Nú er stofnað félag hér við háskólann, sem ælti
að geta tekið þetta að sér, og ættu þá önnur félög, eins og
d. Verkfræðingafélagið, að geta slarfað í samráði við
Það. En þetta þarf að gera og gera sem fyrst. Fví að öðr-
n>n kosti er hætt við, að tungan verði, áður en mjög langir
^niar líða, að einhvers konar ný-babelsku. Á. H. E.
Giiðtn. Guðmimdsson: Ljóð og kvæði. Rvík 1917.
»Iðunn« hafði nú handbæran ritdóra um þessa siðuslu
^vaeðabók Guðm. Guðmundssonar, en þar sem hann er
nýdáinn og ritdóminum var beint til lifandi manns, vill
r,tstj. ekki birta hann, en geyma »Iðunni« heldur dóminn
a allri ljóðagerð Guðmundar og skáldgáfu, þangað til gefið
verður út úrval úr öllum Ijóðum hans. Óskandi væri, að
^°num yrði þá ekki gerður sá Bjarnar-greiði, sem svo
biörgum öðrum, að sem mest væri lil tínt eftir hann. Rað
e>’ ekki hjá.því, að slíkt spilli frekar minning manna, en
naeti hana eða lengi. Við slík tækifæri ættu menn að muna
Það, að það er að eins það allra-bczla, sem lifir, en hitt
alt ferst, sem betur fer, og berst á burt með timans straumi.
Menn geta eins fyrir það í dómi sinum um manninn tekið
'llit til alls þess, sem þekkist eftir hann, en »hámarkið«,
aeni hann hefir náð, er eintnitt sýnt með vönduðu og góðu
Urvali. Og fyrir það eitt lifir hann í sögu þjóðar sinnar.
Annars eru nú, eininilt í verstu dýrtiðinni, komin út þau