Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1931, Qupperneq 85

iðunn Aldurinn hennar Stínu. 7^
var orðin slitleg og ellileg um alclur fram. Djúpar og
raunalegar hrukkur voru á andlitinu.
Hárið var farið að grána, og hendurnar voru orðnar
harðar og skorpnar.
Þó bar hún þess ljós merki, að einhvern tíma hafði
hún verið fríð sýnum.
Hún átti dóttur á sextánda árinu, sem Kristín hét.
Ein hafði hún purft að sjá um uppeldi dóttur sin'nar
fyrstu árin.
Faðirinn hafði farið burt úr porpinu áður en barnið
fæddist, og Sigríður hafði ekki séð hann síðan.
Fyrir níu árum giftist hún góöum og nýtum manni,
og pau tvö ár, sem peim auðnaðist að lifa saman, voru
hennar sólskins- og sælu-dagar.
Pétur litli, sonur peirra, var orðinn átta ára.
Þannig var högum pessarar konu háttað. Hún mátti
ekki sleppa neinni stund ónotaðri fram hjá sér. Hún
stóð við fiskikerin á isumrin og við pvottabalana á vet-
urna. Paö var ekki furða, pótt hendurnar væru farnar
að láta á sjá. —
Þau sátu við borðið í litla herberginu og voru að
enda við að borða kvöldmatinn. Klukkan var langt
gengin átta.
Þá var barið að dyrum, og mjólkursalinn kont inn.
„Gott kvöld!“ sagði hann; „pað er notalegt að koma
hér inn utan úr kuldanum.“ Hann neri saman höndun-
nm og saug upp í nefið.
Ekkjan stóð á fætur og bauð honum sæti. Hún póttist
vita, til hvers hann væri kominn, og fór að taka saman
ntatarílátin. ,J3akka pér fyrir," sagöi hann og tylti sér
á stólinn. „Annars ætlaði ég lítið að stanza. Ég kom
hérna með reikninginn pinn yfir mjúlkina síðustu tvo
ntánuðina. Hann verður víst ekki stór eða erfiður. Þú