Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Page 20

306
Fáðu mér sverðið mitt, Freyja!
JÐUNN
birtast í þessu einu, sem ef til vill yrði fremur undan-
tekning. Alþýða rnanna myndi verða ástúðlegri, u:m-
burðarlyndari og ótortryggari, er lnin tæki að njóta
meiri hamingju. Áhuginn fyrir stríðum myndi deyja
út, bæði af þessu og eins hinu, að af stríði myndi leiða
langan gamaldags þrældóm fyrir alla. Af ölium dygð-
um er góðlyndið sú, er heimurinn þarfnast mest, og
góðlyndið er ávöxtur öryggis og þæginda, en ekki strits
og ótta. Fnamleiðsluhættír nútimans hafa veitt oss skil-
yrði til öryggiis og þæginda, er nái ti'l alira. í stað
þess höfum vér kosi'ð of miiikinn þrældóm handa sumum.
hungur og aðgerðarleysi handa öðrum. Fram að þessu
höfum vér veriö að stríða við að vera eins athafnasamir
eins og áður en vélar komu til sögunnar. Oss hefir i
því efni farist eins og heimskingjum, en ekki er það
næg ástæða til þess að haga sér eins og heimskingjar'
urn aldur og æfi.
(Harpers Magazine. Okt. 1932.)
Sigtiro/ir, Eiiicirsson
þýddi.
Fáðu mér sverðið mitt, Freyja!
Fáðu mér sverðið mitt, Freyja,
hið flugbeitta, skínandi stál,
er hert var í sorganna sævi
og soðið við nautnabál.
1 nætur sjö var það soðið
við syndanna aringlóð,