Kirkjuritið - 01.01.1936, Qupperneq 18

12
Þorg. Jónsson: Nýtt samfélag.
Kirkjuritið.
og oss ber að verja þessum gæðum meira til almennra
heilla en persónulegs hagnaðar. Vér eignumst þessa sann-
færing þvi aðeins, að það Ijós sannleikans fái að loga
og slækka i vitund vorri, að vér erum öll eilifar verur,
fæddar lil að vaxa að vizku og innri fegurð. Vér eign-
umst þessa sannfæring því aðeins, að vér skoðum oss
Guðs hörn og alla menn hræður vora, hvar sem J)eir
eru, og gleymum ekki því góða sem í þeim er, hve langt
sem þeir kunna að liafa borist afvega fyrir öflum óþrosk-
ans og syndarinnar. Cr slíkum jarðvegi hugans og lijart-
ans getur þessi sannfæring vaxið sannfæringin fvrir
])jóðfélagslegu, Jtjóðmálalegu gildi kenuingar Jesú Krists.
I þeirri hugarafstöðu greiðum vér á sannastan og feg-
urstan hátt keisaranum Jíað sem keisarans er og Guði
það sem Guðs er. A þessum grundvelli fá öll vor mál
blessunarríkasta úrlausn. Guði gefi, að svo megi verða.
Þorgeir Jónsson.
Það dýrasta og bezta.
Mikill styrkur fyndist mér það fyrir mig, ef ég gæti talað við
aðra, sem þroskaðir eru, um kristnu trúna. . . Ég gæti aldrei tal-
að um trú mína við aðra en þá, sem ég fyndi samúð hjá; ef tii
vill er það fyrir það, að trú min er veik, en hún er samt það
dýrasta og bezta, sem ég á, og hefir gert mig að því, sem ég er.
(Úr bréfi frá kennara).
Návist Guðs.
Öll eldri börnin læra hjá mér „Kristin fræði“ séra Friðriks
Hallgrimssonar. Ég hefi heðið þau að lesa með mér á hverjum
morgni „Faðir vor“ eftir að ég hefi lesið í Bibliunni; þau vildu
það, og mér finsl ég altaf finna lii návistar Guðs á þeirri stund,
en síður þegar ég l)ið ein lil Guðs.
(Úr bréfi frá kennara).