Kirkjuritið - 01.01.1936, Qupperneq 21

Kirkjuritið. Samstarf presta og leikmanriá. 15
íslenzka þjóðin liefir einnig átt sína spámenn, sem hafa
vakið hana til starfa, sem hafa sungið kjark og dug í
hana, þegar hún ætlaði að örmagnast á örlagaríkustu
stundum. Vér þekkjum öll, hve óendanlega mikið þessi
þjóð á Hallgrími Péturssyni að þakka, jtessu andans
mikilmenni, sem „svo vel söng, að sólin skein i gegn-
um dauðans göng“. Vér minnumst líka trúarskáldsins
og þjóðskáldsins Matthiasar Jochumssonar, sem sung-
ið hefir þjóð sinni mörg dýrðleg ljóð og' liafði svo
glögt auga fyrir handleiðslu og stjórn Guðs í allri til-
verunni, frá hinu lægsta og veikasta alt til lífgeisla
sólarinnar. í nýárssálminum ógleymanlega ltrópar hann
til vor meðal annars:
„Ú, sjá þú di'ottins björtu braut,
þú barn, sem kvíðir vetrar þraut.
í sannleik livar sem sólin skin,
er sjálfur Guð að leita þín.
í margar aldir hefir kjarni kristindómsins verið
prédikaður fyrir þjóðinni. Hvernig stendur þá á því, að
kirkjusókn og kristnu safnaðarlífi virðist á ýmsum
stöðum fara hnignandi nú á tímum? Enn á þó þjóðin
marga ágæta kennimenn innan prestastéttai’innar, sexn
• oru árvakiúr vökumenn og beita kröftum sínum eftir
mætti til útbreiðslu guðsríkis á jörðu.
Ég hefi áður minst á það, að til vor berast nú hand-
an yfir höfin ýmsar vantrúar og trúleysisraddir, sem
|)vi miður hafa meiri áhrif en margan grunar. Það er
lxví augljóst, að nú er sérstök þörf á að vei'a á vei'ði,
sérstök jxörf á árvökrum liðsnxönnum i þjónustu krist-
innar kirkju. Enginn, senx aixn kirkju og kristindónxi,
má liggja á liði sínu til að verjast hættunni, og liættan er
mikil.
Sjálfsagt eiga hæði prestar og' leikmenn nokkura sök
á daufu safnaðarlífi. Mér finst ég geta skilið, að eigi sé
óeðlilegt, að áhugi prestsins fyrir starfi hans xlofni, þeg'-