Kirkjuritið - 01.01.1936, Qupperneq 57

Kirkjuritið.
Erlendar bækur.
51
veriS lögboðin i Danmörku og Noregi með tilskipun frá 13. jan.
1736, var Pontoppidan falið að semja lærdómskver til notkunar
við fermingarundirbúning. Var kver þetta hér á landi nefnl
„Ponti“, en hið rétta nafn þess var „Sannleikur guðhræðslunnar“.
— Það rit hans, „Troens speil“, er hér birtist, fært í norskt nú-
tíðarmál, og með æfisögu biskupsins framan við, þótti á sínum
tíma eitt af merkustu ritum heittrúarstefnunnar.
„Dansk-islandsk Kirkesag. Meddelelser fra I- orretningsud-
ualgel“. Nr. 1—4. Árg. 1935. 108 bls. að stærð.
Nú eru að verða ritstjóraskifti við blað þetta, sem komið hefir
út síðan árið 1919, þegar hreyfing sú var hafin í Danmörku, er
setti sér að markmiði nánari kynni og vináttu systrakirknanna
dönsku og islenzku, og hefir öll árin, sem síðan eru liðin, unnið
að þvi markmiði með sænfd og prýði. Lífið og sálin í þessum fé-
lagsskap var landi vor séra Þórður Tómasson. En við lilið hans
stóðu ágætir menn, og nægir þar að nefna fröken Ingibjörgu Ól-
afsson og séra Hauk Gíslason. Fröken Ingibjörg var frá fyrstu í
1 itstjórn blaðsins, en tók ein að sér ritstjórn þess, þegar sérj
Þórður andaðist 21. ágúst 1931. Var þetta erfitt verk, einkum eftir
að fröken Ingibjörg settist að til fulls í London. Hefir hún því.
sem eðlilegt er, viljað fá mann búsettan i Danmörku til að leysa
sig af hólmi, og nú tekist að fá séra Regin Prenter, sóknarprest
• Hvilsager á Jótlandi, til þess að takast á hendur ritstjórn blaðs-
úis. Er það eflaust heppilega valið, þar eð hann i fyrra sumar
ferðaðist um hér á landi og kynti sér eftir föngum kirkjumál vor,
jafnframt þvi sem hann gat sér góðan orðstír fyrir alla fram-
komu sina. En ekki getur „Kirkjuritið“ minst svo á ritstjóraskifti
l’essi, að ekki flytji það fráfarandi ritstjóra beztu þakkir fyrir all-
an áhugann á kirkjumálum vorum og fyrir alt, sem hún hefir gjört
landi voru og kirkju til gagns og sæmdar. —
En þeim, sem vilja fá nánari fregnir af kirkjulífi í Danmörku
eu áðurnefnt blað getur flutt, vil ég benda á „Presteforeningens
Blad“, sem kemur út vikulega í Kaupmannahöfn. Ritstjóri þess er
Paul Nedergaard sóknarprestur, en afgreiðsla hjá Spuhrs Bog-
leykkeri, St. Regnegade 19, Köbenhavn K. P■ S.
J- C. Hardwick: What to believe. London 1935. Simpkin Mars-
hall Ltd.
^ér getum nálgast trúfræðina frá tvennskonar sjónarmiði. Það
oiá lita á liana sem „steindauðar dogmur“, sem hafi ekkert lífrænt
gildi, og líta á hana sem fræðigrein um stórkostlegar hugsana-
hyggingar, „hlátraheima“ mannlegs ímyndunarafls, sem hafa verið
„hlé fyrir vindum og skjól fyrir skúrurn" og jafnframt vottur um
4*