Kirkjuritið - 01.06.1938, Blaðsíða 26

240
Arni Sigurðsson:
Juni.
stæðastar myndirnar, er liann dregur upp af þeim,
sem skuggamegin lifa, og flestum sést yfir, hinum minstu
bræðrum Ivrists. Og það er ómetanlegur kostur, að per-
sónur hans eru j'firleitt sannar, með sínum kostum og
göllum. Mannlýsingar hans bera á sér handbragð hins
vitra og víðsýna skálds og mannþekkjara, jafnframt þvi
sem þjóðlífslýsingar lians eru sannar og hófsamlegar.
Yfir lifið og mennina, sem liann lýsir, ber ævinlega ein-
hvern bjarma ofan að. Skáldið vill sýna oss, hvað verð-
mætast er og hezt í lífi mannanna. í sál Álfhildai’,
liinnar göfugu, margreyndu móður drykkjumannsins,
finnur skáldið það birtast, sem hann kallar „dýrð
mannssálarinnar“. Og svo er um margar persónur i rit-
um hans, að gagn og gleði er að kynnast þeim.
Um sálarrannsóknarmálið og afskifti Einars H. Kvar-
ans af íslenzku trúarlífi og kirkjumálum hefir verið all-
mikið deilt, eins og flestir vita. Hér verður ekki farið
inn á þær umræður. En víst er um það, að íslenzka þjóð-
in hlustaði á boðskap þeirra Einars H. Kvarans og séra
Haralds Nielssonar, og varð fyrir ábrifum, sem eru mjög
greinileg í trúar og kirkjulífi voru. Um gildi og mæti
þeirra áhrifa, trúarlega séð, verður hver að dæma eftir
reynslu sinni, sannfæringu og samvizku. Ég fyrir mitt
leyti hefi í preststarfi mínu séð margan og greini-
legan vott þess, að margir menn hafa fundið í ritum
þessara tveggja andans manna og ræðum mikilsverða
lijál]) til að losna úr dróma efnishyggjunnar, og fá guðs-
traust og bjarta eilífðartrú í stað þeirrar „vonarsnauðu“
„vizku“. Ég skal í því sambandi minna á sálm Einars H.
Kvarans „Þín náðin, drottinn, nóg mér er“. Mér finst
liann eins góður, fagur og innilegur sem tilbeiðsluljóð,
þó að hann sé ávöxtur af sálarrannsóknum skáldsins
og lýsi gleði leitandi manns yfir því, sem hann hefir
fundið.
Einar H. Kvaran deildi einalt á kirkjuna, eins og
kunnugt er. En skilningi sinum á heimssögulegu hlut-