Kirkjuritið - 01.06.1938, Blaðsíða 17

Kirkjuritið.
Er trúin hégómi?
231
AnnaS stig trúarinnar og nokkuru víðtækara er trúin
eða traustið á aðra menn. Sú trú er svo langt frá því
að vera hégómi, að á lienni bvggist hvorki meira né
minna en öll samskifti og samfélag manna á þessari
.jörð. Orð og loforð annara manna-fá giltli sitl frá þeirri
trú, sem vér höfum á þeim og því trausti, sem vér berum
í brjósti til þeirra. Og þessi trú, trúin á mennina, hún
hefir tvent í för með sér. Hún leysir bundna krafta í
oss sjálfum, sem svo koma fram í félagslegu starfi og
samstiltum átökum, og hún opnar sálir vorar fyrir inn-
streymi liugsana og krafta og oft og tíðum ómetanlegrar
Iijálpar og huggunar frá öðrum mönnum. Flestir munu
sammála um það, að það sé ekki aðeins æskilegt, að sjúk-
ur maður hafi traust á lækni sínum, heldur sé það bein
nauðsyn. Og vart mún sá maður geta veitt þér mikla
huggun eða styrk í andstreymi og raunum, sem þú trevst-
ir í engu og liefir enga trú á. Eða hvernig stendur á því,
að ókunnur maðiir getur ekki huggað grátandi barn, þó
hann hafi einlægan vilja á því og leggi sig fram til þess, en
um leið og móðirin tekur barnið í fang sitt, hættir það að
g'ráta? Það er af því, að barnið trúir og treystir móður-
imii, en ekki ókunnuga manninum. Trúin er því skilvrðið
fjTÍr því, að hægt sé að hugga það. Og trú vor á mennina
verður altaf skilvrðið fyrir því, að vér getum öðlast mikils-
verðustu hjálpina, sem þeir vilja og geta látið oss i té. Ég
get ekki séð möguleika fyrir neinum félagsskap, vin-
attu, eða samstarfi án trúar, án trausts á aðra menn.
ttg því er það, að ef við glötum algerlega þeirri trú,
trúnni á mennina, þá erum vér áreiðanlega ver farin eft-
)r en áður, þá eru um leið öll vináttu og félagsbönd rof-
m, og grundvellinum undir mannlegu samstarfi í hurtu
kipt. „Hrörnar þöll, sú es stendr þorpi á, hlýr at henni
körkr né harr“, segir i Hávamálum. Og þeim verður
liíið áreiðanlega ömurlegt og snautt, sem engum trúir
°g engum treystir. Það munu menn sanna og það hafa
Þeir sannað.