Kirkjuritið - 01.06.1938, Blaðsíða 30

244
Helgi Konráðsson:
Júní.
verður skilið, að hann vann fvrir þeim vinsældum,
sem hann naut, og trausti manna, er fólu honum mörg
trúnaðarstörf.
Ilinu hei' ekki að neila, að þeir, sem kyntust séra
Arnóri litið, gátu fengið allrangar hugmyndir um hann.
Hann var mjög hispurslaus í framkomu og sköðunum.
Hnittinn var hann í svörum og skemtinn. En á ínanu-
fundum og þegar hiti komst í umræður varð hann stund-
um allóvæginn og beroi'ður, enda skapmikill. Hann gat
verið óþægilega hreinskilinn og jafnvel ómjúkur í við-
móti í fyrstu.
En því lengri sem kynni manna urðu við liann, því
hlýrri hug háru menn til lians og mátu hann meira.
Drengskapur hans og sáttfýsi áttu ekki minstan þáttinn
i þvi.
Um prestsstöi’f séra Arnórs vil ég tilfæra orð Sigurðar
frá Vigur í sömu grein og áður var minst á: „Sóknar-
börn hans báru honum það vitni, að hann væri klerkur
góður, og var hann mjög vinsæll af þeim. Og þegar
liaixn lét af embætti fyrir aldurs sakir, sendu sóknarbörn
lians kirkjustjórninni áskorun og beiðni um að fá að
njóta lengur prestsþjónustu hans. Var hann stuttorður
og gagnorður í ræðum sínum, en laus við mælgi og orð-
skrúð. Fór orð af góðum ræðum hans við ýms tækifæri.
Lagði hann áherzlu á, að vandað væri til kristilegrar
ui)])fræðslu barna í sóknum sinum og vann sjálfur af
hinni mestu alúð að þeim störfum, enda var hann lag-
inn og ötull kennari og hinn áhugasamasti um alla
fræðslu almennings. Frjálslyndur var hann i trúmálum
sem í öðrum efnum og ekki kreddufastur, en einlægur
og staðfastur. Var lxann einfaidur og lxreinskilinn í sinni
þjónustu við Guð og menn“.
En prestsstarfið varð honum of þröngur verkahring-
ur. Athafnaþörf hans knúði hann úl í ýms önnur störf
fvrir sveit sína og liérað.
Hann hafði mikinn félagsþroska og skilning á félags-