Kirkjuritið - 01.06.1938, Blaðsíða 7

Kirkjuritið.
„Herra hvíldardagsins“.
221
stríðnanna eru kulnaðir, raddir heimslífsins hljóðnaðar,
en í sálinni lifir tilfinning óendanlegrar hvíldar og' í
líkamanum unaðsleg samræmiskend og kyrð, svo að
jafnvel þó sálin fljúgi um töfraheima liins trúarlega lífs,
þreytist hún ekki, því að sjálft flug liennar verður eins
og „hvild í Guði á yndislegri ferð“.
Og guðsþjónustan veitir gleði. Sálin er frá Guði kom-
in, á meðan hún býr í líkamanum, er hún eins og Adam
og Eva burtrekin úr Eden, og eins og' þau þráðu sína
mistu Paradís, svo þráir hin heilhrigða sál, í útlegðinni,
upphaf sitt og' frumheimkynni, Guð. 1 önnum hvers-
dagslífsins glala flestir, að meira eða minna leyti, sam-
bandinu við hann og gleyma honum, en guðsþjónusta
sunnudagsins á að endurnýja þetta samband, og þegar
sálin finnur hann þar, þakkar lionum handleiðslu lið-
inna daga og finnur, að liann er að gefa henni af sinni
gnægð heilaga lífsorku til komandi, virkra starfsdaga,
eignast hún aftur sína fegurslu gleði, gleði þeirrar Para-
dísar, sem er glötuð — um stund.
Og guðsþjónustan gerir hvíldardaginn að helgum degi.
Ef vér göngum á viðavangi dimman gráveðursdag og
komum svo óvænt inn í sólskinsblett, finst oss eins og
hefðum vér komið inn i aðra veröld. Þannig á guðsþjón-
usta sunnudagsins að vera, eins og sólskinsblettur innan
um virku dagana og hvíldardagurinn öðruvísi en aðrir
dagar, af því að um hann á að leika andrúmsloft yfir-
jarðneskrar hvíldar og gleði frá heilagri messugerð í
Iiúsi Guðs.
Herra hvíldardagsins getur hver og' einn verið, þó hann
leiti lióflegrar gleði, en Guð i hæslum hæðum láti oss
öll elska og leita þeirrar djúpu hvíldar, þeirrar fagn-
aðarriku en hljóðlátu gleði og þess andrúmslofts heilag-
leikans, sem guðsþjónusta sunnudagsins í kirkju Jesú
Krists gefur hvíldardeginum.
Jón Auðuns.