Kirkjuritið - 01.01.1939, Blaðsíða 14

8
Jón JJelgason:
Janúar.
sólarmegin í lífinu, og að njóta jafnan beztu heilsu með
óskertum likams- og sálarkröftum til allra starfa minna,
eða liversu ég liefi, fyrir sömu Guðs náð, fengið að vinna
alt mitt æfistarf sem embættismaður á einum og sama
staðnum, þeim stað, sem allar mínar minningar frá
bernsku-, æsku- og uppvaxtarárunum eru tengdar við, þá
verður það bókstaflegur sannleiki, að mér þar „féllu að
erfðablut indælir staðir.“
En alt liið sama verður uppi á teningnum, er ég lnigsa
til þeirra starfa, sem mér var trúað fyrir sem embættis-
manni, og það alt að einu, þótt rödd liðna timans kunni
að liafa ýmislegt að bera mér á brýn, sem enginn á sök
á nema ég sjálfur og enginn finnur betur en ég sjálfur,
hve réttmætt er, en er eðlileg afleiðing þess, að i hlut á
syndugur maður og ófullkominn.
Með óblandinni ánægju, má ég minnast þess, bversu mér
ungum og óreyndum var trúað fyrir að halda áfram æfi-
starfi elskaðs föður míns, og það um 22% árs skeið, sem
kennari prestsefna, fyrst á prestaskólanum og síðan á Há-
skóla vorum eftir að hann komst á fót. Hvort sem ég
lieídur bugsa til minna ágætu samkennara, sem nú eru
allir dánir á undan mér, eða til hinna mörgu lærisveina
minna, og allrar þeirrar ástúðar, sem ég naut öll kennara-
ár mín af liálfu beggja, og þá ekki sízt, er ég bugsa til þess
umburðarlyndis, sem lærisveinar mínir létu mér í té frá
fyrstu byrjun, þá má ég vissulega í því sambandi minnast
orðanna um indælu staðina, sem einnig þar féllu mér i
erfðahlut.
En eðlilega er mér þó efst í liuga á þessari stundu síðari
hluti starfsæfi minnar, þessi 22 ár, sem ég hefi átt biskups-
störfum að gegna. Mér dylst vitanlega ekki, að þeim störf-
um mínum liefir i ýmsum greinum verið ábótavant og
ýmsir vanhagir verið þeim viðloðandi, sem enginn þekk-
ir betur en ég sjálfur. Alt að einu finst mér, er ég lit yfir
þann bluta starfsæfi minnar, að þar sé til indælla ára að
líta, svo að ég geti einnig með tilliti til þeirra sagt með