Kirkjuritið - 01.01.1939, Blaðsíða 55

Kirk.jurilið.
Fcrð um Snæfellsaes.
49
séra Magnús Guðmuiidsson, og kona hans okkur með mikilli
ástúð, og þar gisti ég næstu þrjár næturnar.
Næsta dag, laugardag, var svo guðsþjónusta haldin að Briinils-
völlum ki. 2. l>ar voru um eða yfir 50 kirkjugestir, eða sem svar-
ar helming safnaðar. Þar var engin kirkja, meðan ég var sókn-
arprestur þar, en guðsþjónustu hélt ég þar öðru hvoru í sam-
komuhúsinu; kirkjan þar var reist sumarið 1923 og er mjög
snotur. Gott var nú, eins og fyr, að koma að Brimilsvöllum.
Um kveldið heimsótti ég nokkura af vinum minum í Ólafs-
vik, og gjarna hefði ég viljað líta inn til fleiri, en til þess vanst
ckki tínii, enda líður hann fljótt, er fundum ber sjaldan saman.
Næsta dag var komið ofsarok af landsuðri, en þann dag voru
guðsþjónustur áætlaðar að Ingjaldshóli kl. 12 og Ólafsvík kl.
0. Vér félagar lögðum af stað, ásamt sóknarpresti, ríðandi út að
Kigjaldshóli, og gekk ferðin vel, enda áttum við undan veðri
;,ð sækja, aðeins bótti hestunum óþægilegt sandrokið undir
Enninu.
Á Ingjaldslióli var margt manna, enda veður þar nokkuru hæg-
ara en í Ólafsvík. Þar fór fram full messa, og var sóknarprest-
ur fyrir altari fyrir og eftir, að öðru leyti fór guðsþjónustan
Þ'am eins og annars staðar.
Sá ég þar mörg kær andlit i kirkju, en saknaði þó margra,
sein áður fyr höfðu verið stöðugir kirkjugestir, en nú voru
ýniist farnir burt úr bygðarlaginu, eða alfarnir liéðan heim.
Eftir messu var komið þvilíkt rok, að sjórinn fram undan
Enninu var einn hvítaskafningur, svo að mér þótti tvísýnt að við
kæmuni hestunum lil baka á móti sandrokinu, sem hlaut að
'era alla leið undir Enninu. Þegar við komum að Enninu, lygndi
snögglega og fengum við bezta veður einmitt þá leið, sem við
óttuðunist mest, og vorum komnir í tæka tíð til Ólaísvíkur.
Kl. G var svo haldið í kirkju, en hún var þegar orðin full-
sk,Puð, þvi að veðrið var þá miklu hægara en fyr um daginn, en
rétt er messa var nýbyrjuð, skall sama rokið yfir aftur, svo að
kirkjan nötraði og skaif og margir urðu hræddir um, að hætta
' æri á ferðum, því að aldrei þykir fært að opna kirkju eða taka
hlera frá gluggum í Ólafsvík á „stórasunnan“. En alt fór vel og
allir sátu kyrrir þrátt fyrir ofsa veðursins.
Næsta morgun var svo lagt af stað kl. 8, áleiðis til Stykkis-
hólms, því að þar áttum við að halda guðsþjónustu síðdegis þann
óag, og var nú séra Magnús með i förinni.
Kl. 5 vorum við komnir í Stykkishólm, en þar hafði prestur-
inn boðað messu kl. 8V4 um kvöldið, og vorum við fegnir að
n,ega hvíla okkur eftir ferðina, enda fór vel um okkur hjá
4