Kirkjuritið - 01.01.1939, Blaðsíða 36

Kirkjuritið - 01.01.1939, Blaðsíða 36
Friðrik .T. Rafnar: Janúar. :to innri maðnr séra Bjarna. Hann vildi aldrei sýnast, held- ur vera, yfirborðið var altaf í samræmi við innra mann- inn, nema ef svo skyldi vera, að stundum, og suinum, hafi virzt ytra borðið hrjúfara en þegar dýpra kom í sálar- lífi lians. Séra Bjarni var allra manna nákvæmastur í embætt- isfærslu sinni, skrifstofumaður ágætur og bókhald hans alt til fyrirmyndar. Hann bar mikla virðingu fyrir em- bætti sínu, og var einn þeirra gömlu og góðu menta- manna, sem aldrei gleymdu hinum forna akademiska anda og gamalklassisku stúdentsliugsjón. Sóknarhörn séra Bjarna minnast hans með virðingu og kærleika eftir 47 ára prestsþjónustu. En landsfrægð hlaut hann þó ekki sem prestur, heldur sem tónskáld og fræðimaður. Fyrsta stórverkið, sem bar nafn hans út um hygðir landsins og' gerði hann vel kunnan meðal erlendra tónlistarmanna, voru Hátíðasöngvar hans, sem út komu í fyrsta sinn 1897. Má telja fullvíst, að of fáir geri sér grein fyrir, hve stórmerkilegt verk þeir eru, þegar hugsað er til þess, að þeir eru verk aðeins rúmlega þrítugs manns, húsetts á útkjálka, við fásinni og sam- gönguleysi og fá eða engin gögn til hjálpar í slíku starfi, sem að sumu leyti er algjörlega frumlegt, og þó að form- inu lil hygt á aldagamalli kirkjulegri liturgik. Öðluðust „Hátíðasöngvarnir“ fljótt vinsældir hjá almenningi og viðuikenningu söngfróðra manna. Meðal hinna fyrstu, sem viðurkendu þetta mikilhæfa verk að verðleikum, voru þeir tónskáldin Viggo Sanne og Gunnar Wennerberg. Um svipað leyti og Hátíðasöngvarnir komu út, og á næstu árum þar á eftir fóru að koma út sönglög séra Bjarna, hæði fyrir einsöngva og kóra, og voru strax sungin um alt land. Er það safn alt mikið að vöxtum, og þó mikið óprentað í handritum, t. d. Alþingiskantata hans frá 1930 og tónlög og svör við Helgisiðabókina nýju, sem þó munu hafa verið ófullgerð, er liann féll frá. Það sem einkennir tónsmíðar séra Bjarna er vand-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.