Kirkjuritið - 01.01.1939, Blaðsíða 46

Kirkjuritið - 01.01.1939, Blaðsíða 46
10 Benjamín Kristjánsson: Janúar. og ræðir hún prúðinannlega og i bróðerni ágreiningsefni sín og skiftar skoðanir, sem ávalt hljóta að verða, þar sem mál eru íhuguð frá mörgum hliðum! Eða ber mest á sundrunginni, valdagræðginni, ofstækisfullum fjand- skap og bróðurvígum? Ilver af oss getur lokað augunum fyrir því, að Jijóð vor, sem stóð mikið til einhuga i frelsis- haráttunni og vann hana, hagar sér nú, að frelsinu fengnu, miklu ver en ræningjarnir, sem vörpuðu lilulkesti um kyrtil frelsarans. Óðara en fullveldið er að nafninu til viðurkent, er stofnað til endalausra flokkadrátta og sund- urlvndis. Valdagráðugir stjórnmálabroddar æsa mann á móti manni og stétt á móti stétt. Og þegar ekki komasl nógu margir að völdunum, eru búnir til nýir flokkar til að berjast við þá, sem fyrir eru. Þyki fjandskaparefnin samt ekki nógu mörg fyrir í landinu, eru fyrirmyndirnar sóttar til útlanda og fluttar inn sem tízkufaraldur, hvaða múgheiinska sem þar kemst á gang, hversu ólík og óskvld sem hún er vorum lífsskoðunum og hugsunarhætti. Þannig hefir verið unnið að því ósleitilega síðastliðin 20 ár, að kljúfa þjóðina i fleiri og fleiri andstæðar og fjand- samlegar sveitir, sem síðan gangast að eins og grimmir vargar út af hvaða smámáli sem er engum til gagns, nema þeim lýðæsingamönnum, sem Jiurfa á þessu fólki að halda til að láta það lyfta sér upp í valdasess. ÖIl er þessi barátla að vísu háð i nafni hugsjónanna og ættjarðarástarinnar. En þeim mun viðurstyggilegri eru vinnubrögðin og ógæfusamlegri sem þau hafa á sér meira vfirskin ættjarðarástar. Því víst er um það, að öll glóru- laus og ofstækisfull múgmenska á sér ekki annað fyrir höndum en að glata frelsinu. í skjóli flokksæsinganna grær og hreinræktast í sálunum illgresi hatursins og hlutdrægn- innar. Siðfræði flokkadráttanna er j'firleitt þessi: And- stæðingurinn er réttlaus! Það má Ijúga á hann og fremja hverskonar ranglæti á honum. Það er flokksdygð, að troða hann ofan i skarnið. Bak við alla heimskuna og ó- drengskapinn er samábyrgð múgsins.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.