Kirkjuritið - 01.12.1940, Síða 7

Kirkjuritið.
Jólaminningar.
329
og einstæðingsskapinn. En þegar ég vaknaði á jóladags-
morguninn, þá lá stórt bréf á koddanum lijá mér, og var
prentað á það: Bréf til þín. í bréfinu var fallegt jóla-
kort, og orð, svo sönn, huggandi og lilý, að þau vöktu
bæði klökkva og kjark, — ekkert nafn. En seinna fékk
ég að vita að það væri félag eitt, sem m. a. befði það á
stefnuskrá siuni að senda einstæðingum, í sjúkrahúsum,
og víðar svona bréf. Væri óskandi, að margir vildu gera
það sama. Það kostar lítið, en getur svo ósegjanlega glatt
þann, sem fær það; en bréfið verður að vera hlýlegt,
koma frá hjartanu. Og þá er það líka ekki svo slakur
þáttur í einingar og bróðurstarfseminni, sem við höfum
aldrei baft jafn knýjandi þörf fyrir að halda vakandi
sem einmitt nú.
í Guðs friði! Þórunn Richardsdóttir.
Vers.
Nú eilífs friðar finn ég blæ í hug,
sem flæðir yfir löndin iðjagræn.
Sem hvítar dúfur hefji sig á flug,
úr hjarta mínu stígur orðlaus bæn.
Ó, Guð, ég þarf ei lengra’ að leita þín, —
ég lít þín spor á dags og nætur stig.
Að feta þína vegi’ er vizkan mín.
I veröld allri sé ég aðeins þig.
Jakob Jóh. Smári.