Kirkjuritið - 01.12.1942, Qupperneq 40

342
Jakob Jónsson:
Nóv.-Des.
liinn 14. marzmánaðar 1876. Hann mun liafa alist upp
hjá foreldrum sínum í Fáskrúðsfirði, var settur til menta
og varð stúdenl aldamótaárið. Að því loknu hóf liann
nám í prestaskólanum og lauk því með fyrstu einkunn
árið 1903. Gerðist liann þá hiskupsskrifari i eitt ár, en
fór að því loknu til Ameríku. Þegar þangað kom, mun
liann fyrst í stað liafa verið óráðinn í þvi, hvað gera
skyldi. Séra Stefán var duglegur verkmaður við livað
sem var, og vann hann nú í þrjú misseri við steinlagn-
ingu og múrsmíði og gerðist meðlimur í félag'i þeirrar
starfsgreinar i Winnipeg. A þeim árum var þessi unga
horg að bygg'jast upp, og fjöldi íslendinga lagði fyrir sig
hvers konar byggingarvinnu. En árið 1905 snýr séra
Stefán við blaðinu og gerist ritstjóri vikublaðsins „Lög-
bergs“. Islenzku blöðin hafa altaf verið stórkostlega þýð-
ingarmikil tæki í þjónustu þjóðernismálanna. Þau hjálpa
til þess að viðhalda sambandinu milli dreifðra bvgða,
auk þess sem þau hafa að sjálfsögðu verið sá vettvang-
ur, þar sem almenn mál hafa verið rædd og um þau
deilt. Ritstjórn þessara blaða er mikið starf og mjög
tímafrekt. Mun þá hafa komið sér vel, að séra Stefán
var iðinn og atorkusamur starfsmaður. Ekki hvgg ég, að
hann liafi verið sérlega mikill hardagamaður í innbyrð-
isdeilum landanna, en liann var lipur hlaðamaður,
skrifaði Ijóst og g'ott mál, og var hinn nýtasti ritstjóri.
Þegar séra Stefán liafði verið ritstjóri upp undir einn
áratug, losnaði Kolfreyjustaðarprestakall í Fáskrúðs-
firði. Þá fæi- heimþrsíin og átthagaástin yfirhöndina, og
séra Stefán fer til íslands, sækir um Kolfreyjuslað, en
fær hann ekki. Þá var fríkirkjuhreyfingin enn all-sterk
á Austurlandi. Stofnuðu nú Fáskrúðsfirðingar fríkirkju-
söfnuð og réðii séra Stefán sem prest sinn. Hefir það
sennilega átt mikinn þátt í stofnun þessa safnaðar, að
mörgum sveitungum séra Stefáns liefir fallið það miður,
að hann skyldi ekki fá tækifæri til prestsþjónustu i
fæðingarsveit sinni, er hann kom heim aftur eftir langa