Kirkjuritið - 01.12.1950, Blaðsíða 10

260
KIRKJURITIÐ
í heimkynnum hugans. Með þessum breytingum stöndum
vér enn, nú á þessari stundu, gagnvart jólahelginni.
Hvert er nú viðhorf þitt? Enn renna blessuð jólin upp
í lífi þínu. Geturðu tekið á móti þeim með sama fögnuði
og í æsku? Þráirðu þessa hátíð enn eða kvíðirðu fyrir
henni?
Það eru margir, sem kvíða fyrir jólunum, því að hið
ytra umstang spillir því að þeir geti notið þeirra. Það
eru svo margir, sem keppa að því að gera jólin að mesta
verzlunartímabili ársins og með öllum þeim kröfum og
óþægindum, sem slíku fylgja. Og öllu slíku fylgja þær
áhyggjur að undirbúa sig, útvega sér og bæta við sig að
þörfu og óþörfu, þar til jólahátíðin sjálf hverfur hjá ver-
aldaramstrinu. Þetta er hættan, sem vofir yfir þér og
mér. Og svo líka hin hættan, að lífsreynslan og meiri
þekking og vit hafi um leið eyðilagt eitthvað af því hrif-
næma eðli, sem æskunni fylgdi. 1 þessu sambandi er oss
því nauðsynlegt að rifja enn upp fagnaðarboðskap jól-
anna, til þess að hjörtu vor megi opnast sem fyrr, svo
að vér megum endurfæðast og fá þá birtu, þá huggun
og þann frið í hjartað, sem svo nauðsynlegt er að öðlast
á hverri jólatíð og alla daga lífs vors.
Og boðskapurinn er þessi, að Guðs sonur var oss sendur
og gefinn á jólunum, af því að Guð elskar mennina, og
þeir eru hans böm þrátt fyrir syndir vorar og ófullkom-
leika. Jesús flutti oss boðskapinn um Guðsríki, sem vera
ætti á jörðu meðal allra manna og þjóða. Hann kenndi
oss, að æðsta valdið, sem ráða ætti hér í heimi, væri
kærleikur. Og þú sérð það, að þrátt fyrir allar fram-
farir, vizku og lærdóm, verða menn aldrei sælir hér á
jörðu, nema þeir séu kærleiksríkir. Og þú nýtur ekki
sjálfur jólanna nema þú finnir áhrif kærleikans, finnir
þennan kraft streyma til þín frá þeim, sem þú hefir
bundið vonir þínar við. Hversu snautt og sorglegt er líf
þess manns, sem aldrei hefir verið elskaður af neinum.
Og æðsta reynsla lífsins segir oss, að enginn sé vitur nema