Kirkjuritið - 01.12.1950, Blaðsíða 63

Kirkjuritið - 01.12.1950, Blaðsíða 63
LANDRÝMIÐ OG MAÐURINN 307 hann testauka, svartadauða og aðra muni, sem hann ætlaði að gefa, eins og kaupmaðurinn hafði ráðlagt honum. Óku þeir svo, eins og leið lá, 500 rastir, og komu á sjöunda degi að tjaldstað Baskira. Allt reyndist þetta eins og kaupmaður hafði frá því skýrt. Fólkið bjó þarna í tjaldvögnum, sem stóðu í röðum með fram fljótinu, sem rann um heiðarsléttuna. Þetta fólk plægði hvorki jörðina né borðaði kommat, en reikaði um heiðina með fjárhjarðir og urmul af Kósakka stóði. Voru folöldin tjóðruð aftan í vögnunum og týjur þeirra reknar til þeirra tvisvar á dag til að gefa þeim að sjúga mjólkina. Aðalfæða fólksins var merarmjólk og konurnar bjuggu til úr henni drykk, sem nefndur var kumiss, var hann svo strokk- aður og gerður úr honum ostur. í raun og veru var kumiss, eða te, eini drykkurinn, sem Baskirar þekktu, og eina kjarn- fæða þeirra kjöt, og eina skemmtunin pípnaleikur. En allt um það voru þeir allir sællegir og glaðlegir útlits og héldu heilagt allan árshringinn út. Þeir voru sorglega illa uppfræddir í allri menntun, en ástúðlegir og aðlaðandi engu að síður. Undir eins og þeir komu auga á Pakhom, komu þeir þjót- andi út úr vögnum sínum og umkringdu gestinn. Fenginn var túlkur, og Pakhom sagði þeim, að hann væri kominn til að kaupa land. Þeir urðu himinlifandi á stundinni og um- föðmuðu Pakhom ákaflega og báru hann á gullstól að bezt búna vagninum. Þar bjuggu þeir honum hægindi úr haugum af brekánum og lögðu þar á ofan mjúkar sessur, og leiddu hann þar til öndvegis. fcutu svo af stað til að nálgast eitt- hvað af kumiss og tei að bjóða honum. Þá var slátrað sauð °g kjötverður framreiddur. Að lokinni máltíð tók Pakhom fram gjafir sínar úr léttikerru sinni, dreifði þeim meðal þeirra, og sömuleiðis teinu. Þessu næst tóku Baskirarnir að ræðast við sín á milli um sinn, og báðu loks túlkinn að taka til máls. „Mér er falið að tjá yður,“ sagði túlkurinn, „að þeim geðjast stórkostlega vel að yður, og að það sé venja vor að verða við óskum gesta vorra á alla hugsanlega og mögulega lund, «1 að launa gjafir þeirra til vor. Og úr því svo er, og vegna þess að þér hafið gefið oss gjafir, þá segið oss nú, hvað það er, sem vér eigum og þér gimist, svo að við getum veitt yður það.“ „Það, sem ég þrái sérstaklega," mælti Pakhom, „er eitthvað
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.