Kirkjuritið - 01.01.1951, Side 33

SÁLMUR
31
Vor allra undir græða
þú aleinn megnað fær,
sem lézt þitt iíf út blæða,
svo læknast mættu þær.
1 þínum ástarörmum
er athvarf mitt og skjól,
í ljóss þíns lindum vörmum
allt lifnar fyrr sem kól.
Þinn ástarandi þerrar
mín angurs heitu tár,
svo þraut og harmur þverrar
og þungar lyftast brár.
Að kveldi lífs míns líður
og ljósið dagsins þver.
IVTinn Jesú! bróðir bliður,
eg bið þig lýsa mér.
Frá þínu helga hjarta
mér himinfegurð skin.
Þar Iít eg Ijómann bjarta
þess Ijóss, er aldrei dvín.
JÓN G. SIGURÐARSON.
Helgisögn um himnaför Maríu.
Um 400 árum eftir Krists burð varð þessi helgisögn til um
imnaför Maríu: „Þegar María móðir Jesú lá á banabeði, söfn-
uðust allir postulamir um hvílu henar. Þá kom Jesús ásamt
englum sínum, hóf upp sál hennar og fékk hana í hendur Míkael
urkiengli. Þegar postulamir ætluðu daginn eftir að bera líkama
ennar til grafar, birtist Jesús öðru sinni og lyfti líkama henn-
ar 1 skýi upp til paradísar. Þar sameinaðist sál hennar líkam-
anum á ný.“