Kirkjuritið - 01.01.1951, Side 35

ÉG TRÚI Á GUÐ EN GRÝLUR EI
33
ekki mikil saga, né sérlega skarpleg athugasemd, er hann
tilkynnir mér það „í hreinskilni og af góðvild", að ég hafi
mikið sett ofan í sínum augum og margra annarra við
bessa töpun vitsmunanna. Mundi góður rithöfundur hafa
treyst lesendum sínum til að draga þessa einföldu ályktun.
Að sjálfsögðu á þetta að skiljast þannig, að af öllu þessu
böli sé hið síðastnefnda verst, og óneitanlega er þetta
tjarskalegt áfall fyrir mig. En einhvern veginn verður að
reyna að bera það, sem Guð á mann leggur. Eina huggun
flytur þó sr. Sigurbjöm „dýrunum“. Þau eru án syndar
°g óábyrg gerða sinna. Er þess þá heldur eigi að vænta,
aÖ þau skilji guðfræði sr. Sigurbjarnar, né kunni að sýna
henni tilhlýðilega virðingu. Og væri yfirleitt um nokkra
von að ræða og ekki þessi „kvalitativi" mismunur á mér
og mínum líkum og honum og öðrum frelsuðum, þá efast
eg eigi um, að hann mundi verða örlátari á hjálpræðis-
kenningar sínar og ekki telja eftir sér, þó mikill sé, að vísa
týndum sauðum til rétts vegar. Aldrei mundi hann flýja
at hólminum þeim, og sízt ganga svo hnakkakertur út af
syiðinu, auglýsandi, að eigi sé hann framar til viðtals um
sáluhjálparefni. Ástæðan til flóttans er aðeins sú, að ekki
er við mennska menn að eiga, og er honum því virðandi
betta til vorkunnar.
En jafnvel úr djúpinu berast óp hinna töpuðu, og sagt
er að þangað niður hafi meistarinn stigið til að tala um
ynr öndunum í varðhaldi. Og sæmdi því lærisveininum
Vel að fara að dæmi hans, ef hann hefði hinn sama kjark.
egir svo í Niðurstigningarsögu, að þegar konungur dýrð-
ar kom að helvítis virki, hafi hann brotið borg þessa og
gert á hlið mikið, og hafi þá djöflar allir tekið að fálma
°g skjálfa. En Adam féll til fóta domino og söng fjögur
vers af þrítugasta sálmi Daviðs. Heimti Drottinn hann til
smnar birti.
Enda þótt enginn búist við slíkum afreksverkum af sr.
igurbirni, mætti hann þó einhverja viðleitni hafa í sálu-
Ja parstarfinu og sýna að minnsta kosti þá hetjulund, að
3