Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 55

ÉG TRÚI Á GUÐ EN GRÝLUR EI 53
Hvernig þetta kemur heim og saman við það, sem hann
j efir aður sagt, að syndin sé accidens og ekki eðlis-
S, er mál út af fyrir sig, og munar sr. Sigurbjörn ekkert
Um slíkar kollsteypur í röksemdafærslu. En annað mál
er Það, ag slík boð og bönn Krists væru aðeins storkun
°g háð, ef kenning þessi væri rétt. Sýnir þetta glöggt,
vi ik ógnarvandræði þeir menn komast í, sem aldrei reyna
a hugsa neitt mál frá rótum.
Hvað erfðasyndina snertir, þá er kjarni málsins sá, að
s! ótarrnennirnir leituðust við að byggja alla guðfræði
y!na á Biblíunni sem óskeikulli heimild, og því litu þeir
^ ssulega á þessa sögu sem sannfræði, og slíkt hið sama
a allir guðfræðingar þessarar trúarstefnu gert fram til
siðustu tíma.
** nu aS fara að taka sögu þessa sem háspekilega
geðh'U’ ^a °Pnast leið til að vinda ýmsu fleiru til eftir
a þótta, 0g óvíst, hvort síðari villan yrði þá betri hinni
a- tyrir guðfræði sr. Sigurbjarnar. Kynni sá vegur
sa Sh^a honurn ahlangt burt frá játningarritunum. 1 þessu
nn . an(h grípur hann dauðahaldi í Plató, syndafallssög-
geef1 ^ s^r^tar> °g væri nú merkilegt, ef þessi heiðingi
mih ,rennt st°ðum undir hina riðandi trúfræðibyggingu
fall . danna* En ekkert hefi ég á móti því að líta á synda-
s enningu hans, ef hún gæti eitthvað bjargað.
°g a' heldur Því fram, að sálin hafi lifað í fortilveru
en ,elílci glatazt. Sönnunin fyrir þessari fortilveru er
^i^ Urminning sumra manna um fyrri tilverustig. Það er
1 a^eins. að sálin sé ódauðleg, hún er mörgum sinnum
þrQU/> 0rln- Sálin verður að endurholdgast sí og æ, til að
er °g læra alla hluti af reynslunni. 1 líkamanum
raun lnna °rSOh og uPPruna hins illa, en sálin þráir í
l£grt °F Veru lausn og fullkomnun. Að lokum hefir hún
þ Uog °g tær að hverfa til æðri heima.
hann h61”- athyglisvert> &ð Plató lætur Sókrates segja, að
hofevð^ nUmld t>ennan leyndardóm bæði af prestum og
jum, einnig skáldum eins og Pindar og öðrum inn-