Kirkjuritið - 01.01.1951, Side 61

59
ÉG TRÚI Á GUÐ EN GRÝLUR EI
°Ss grein fyrir kristindóminum á þann hátt, er samræmist
e®lss^°ðun vorri og almennri þekkingu.
Mér þykir það því vera ærinn misskilningur af manni,
Sem vafalaust vill vera Krists lærisveinn, að bera álíka
mikla lotningu gagnvart erfikenningum miðaldaguðfræð-
!nga °§ fræðimenn á dögum Jesú höfðu gagnvart lögmál-
mu> Því að þetta er vísasti vegurinn til að drepa öll trúar-
að° • le^i'a ^l^rel neinni frjálsri eða lifandi hugsun
a leika um þau, heldur varðveita þau eins og andvana
. 1 Sra.fhvelfingu. Hversu mikla lotningu, sem við auð-
ynum hinum dauða, þá rotnar hann, þegar hann hefir
^egnt sínu hlutverki. En um hugmyndakerfin er það að
egja, að það lifir í þeim, sem nýtilegt er og máli skiptir,
ratt fyrir alla gagnrýni, en hitt hverfur og á að hverfa.
liðk^ nn lagt a mig nokkurt ómak til að reyna að
a ofurlítið skilning sr. Sigurbjarnar á þessum efnum,
g viðhaft þær aðferðir, sem ég hefi helzt talið líklegar
arangurs. En ef hann sér í þessu ekkert annað en
u^Senu^e§an fjandskap og móðgun við sig, þá væri hon-
I aÓ minnast orða Péturs postula: „Það er yndis-
> ef einhver vegna meðvitundar um Guð þolir móðg-
amr og hður saklaus."
Þessu efni hefi ég hvorki verið að hugsa um lofstír
^ on eða hans, heldur var ég að leitast við að sýna fram
> vernig útskúfunarkenningin, sem var hæst ráðandi í
o ræðikerfi miðaldanna, fæddi af sér alls konar heimsku
mannúðarleysi Qg mun gera það enn, ef farið er að
eins^ ail'a ^ afturgan§inni mynd inn fyrir kórstaf að nýju,
ger ýmSÍr ^zkuSuÓfræðingar nútímans hafa reynt að
-°g sr; Sigurbjörn hefir apað eftir þeim.
hér G1 -thefÍr aldrei d°ttið í hug, að sr. Sigurbirni gengi
hans^f1 * Íiif fÍi’ keldur hefi ég trúað því, að þessi áróður
oftrú nreltum kenningum stafaði meir af barnalegri
þvj hv rs ufunda Þeirra, skorti á gagnrýni og skilningi á
Veru igessi trúarbrögð guðhræðslunnar eru í raun og
jot og fjarri öllum sönnum kristindómi.