Kirkjuritið - 01.01.1951, Síða 62

60
KIRKJURITIÐ
Það var algengt hér áður fyrr að hræða
Grýla og börn og ístöðulítið fólk á Grýlu og skyldu-
skessubörnin. liði hennar, og var þessi ófögnuður eink-
um á sveimi kringum stórhátíðar og hirti
alla óþekktarorma og át þá. Enginn fullorðinn maður trúði
að vísu þessum ævintýrum, en handhæg þóttu þau til upp-
eldisáhrifa og voru prestar fengnir til að yrkja hin mögn-
uðustu grýlukvæði á rétttrúnaðaröldinni. Nú eru menn
mjög farnir að tapa trú á þessari alefling óttans til að
auka siðgæði og hyggja miklu fremur, að þessi aðferð
hafi hin skæðvænustu áhrif á lundarfar barna fram eftir
öllum aldri. Þau hræðslugæði, sem í bili kunna að nást,
eru allt of dýru verði keypt og hefna sín síðar. Óttinn
sprettur jafnan af vanþekkingu og fæðir af sér grimmd
og ofbeldi. Jafn fávíslegt og háskalegt er þá að beita
þessari aðferð í trúarbrögðum, og eru öll þau trúarbrögð,
sem eru ávöxtur óttans, vond. Fjandinn er þeirra Leppa-
lúði og eilíf útskúfun þeirra Grýla. Þessi hugarfóstur eru
spegilmynd þeirrar sorglegu vanþekkingar í andlegum efn-
um, sem hvarvetna hefir unnið ódæði, eflt hatur og mann-
vonzku, myrt og brennt saklausa meðbræður og þannig
aukið hörmungar mannkynsins langt út yfir það, sem vera
þyrfti.
Þegar sr. Matthías segir, að öll grimmd eigi rætur hér,
þá á hann meðal annars við þessa grimmd ofsatrúar-
innar, sem skapað hefir djöfulinn og síðan gefið honum
valdið og dýrðina í nafni guðfræðinnar. Þau trúarbrögð,
sem þannig kynda undir frumstæðum ótta í stað þess að
eyða honum, tefja siðmenninguna og spilla akri hennar.
Þau sá illgresi í vamarlausar bamssálir, sem síðar ber
eitraðan ávöxt mannhaturs og styrjaldar. Guðhrceðslan
er til flestra hluta ónytsamleg og andstæða þess boðskap-
ar, sem Jesús flutti um elsku og föðureðli Guðs. Á sama
hátt er gerspillingarlærdómurinn siðlaus kenning, sem
drepa mundi alla viðleitni til góðs lífernis, ef nokkur tryði
henni, og gera alla guðrækni að yfirdrepsskap og hégóma-