Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 65

ÉG TRÚI Á GUÐ EN GRÝLUR EI
63
a hjátrú eða hindurvitnum fyrri alda. Honum veitir ekki
a að taka í þjónustu sína alla þekkingu og allar aðferðir
1 hekkingar, sem nútíminn ræður yfir, og nota þetta
avo sem auðið verður til að reyna að finna úrlausn við-
an§sefna sinna.
Þetta er einmitt það, sem frjálslynd guðfræði hefir reynt
a gera. Hún hefir hafnað þeirri aðferð að gleypa trúar-
a oingarnar gagnrýnislaust, og reyna síðan að sanna þær
eðl’ ^iivitnunum í trúarbók, en farið þá leið, að rannsaka
1 °g uppruna trúarhugmyndanna, og hafa það, sem
hezt hefir þótt og skynsamlegast. Með þeim hætti hefir
Un eitazt við að skýrgreina æ betur, hver sé hinn raun-
^erulegi kjarni, takmark og eðli kristinnar trúar, ef trúar-
rogðin mætti með því móti verða göfugri og til meiri
a Par í siðmenningarbaráttu þjóðanna.
sin ngUm ^e^ur 1 hug, að allir leyndardómar verði nokkru
sn Sk^rðir til hlítar. En af þessari rannsókn má þó
in P°hkur leiðsögn, og hún getur forðað kristindóm-
erum tra staðna í dauðum kennisetningum, sem hættar
kafa nokkra merkingu fyrir trúarlíf nútímans.
einni°rfln °S niðurstöðurnar Seta orðið á ýmsa lund frá
n - \ oi(1 til annarrar. Þær breytast með nýjum tímum,
Sa ri hekking og skilningi. En aðferðin verður ávallt hin
uD+ f'' tJfullkominni hugsun verður útrýmt aðeins með
etri hugsun.
a þaðVl1 SV° að lokum henda vini mínum, sr. Sigurbirni,
nú 1 fUllU hróðerni, að það er hann en ekki ég, sem
við jrt,ekki viðtals um þessi mál. Þótt hann berji þar
vitsrn Um Verðleikum mínum, trúarvillu, vankunnáttu og
orða pnaSk°rti> Þa hefði hann átt að minnast þessara
„Bræð ’,rrakið að yður hina trúarveiku." Ennfremur:
ieiðr'tflr' einhver misgerð kann að henda mann, þá
Væw*6 lð ^er’ sem andlegir eruð, þann mann með hóg-
þðaranda“ o. s. frv.
r sem sr. Sigurbjörn hefir lýst því svo hátíðlega yfir,