Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 73

SAMBAND SÁLAR OG LÍKAMA
71
ar gefa sálarlífi sjúklinga sinna meiri gaum en þeir hafa
j=ert til þessa. Sá, sem fæst við jafn staðbundinn líkam-
e§an sjúkdóm sem magasár, mim ekki aðeins vega og
^®la hinar vefrænu skemmdir, sáirið sjálft. Hann mun
einnig skyggnast inn í sál sjúklingsins, meta þær hrær-
lngar> sem þar fara fram, og að því búnu beina meðferð
sinni að hvorutveggja, sál og líkama. Hið sama verður
uöleeknirinn, lungnalæknirinn og yfirleitt allir læknar
a® gera. Þeir verða allir að vera geðlæknar um leið og
r'eir eru græðarar líkamsmeina.
^ezta heilsugæzlan er fólgin í því að verja manninn
s0úkdómum, láta þá ekki verða til. Það er nefnt heilsu-
Vernd. Af því, sem ég hefi sagt hér, má augljóst vera, að
sudlega heilsuvemdin er ekki ómerkasti þáttur læknis-
®oinnar. Með fullkominni andlegri heilsuvernd má ekki
, eins forða manninum frá hinum erfiðu starfrænu tauga-
O^kdómum, heldur einnig margs konar líkamskvillum.
heilbrigði er dýrmætt hnoss, en andlega heill er
niaður talinn, sem heldur andlegu jafnvægi, hið innra,
S lifir í samræmi við umhverfi sitt, hið ytra. Tilfinn-
s-^ar eins og ótti og kvíði, öfund, hatur og afbrýði trufla
arlegt jafnvægi og skapa ósamræmi manna á meðal.
j.^r skerða því andlega heilbrigði. Slíkar neikvæðar til-
vift ^gar naSa °S slíta og veikla ekki aðeins andlegan
uamsþrótt, heldur og líkamlegan. Andlegt heilsuvemd-
j0S arf niiðar að því, að slík niðurrifsöfl nái ekki varan-
toH1 íettestu 1 sál mannsins. Otrýming haturs, ótta og
u ry&gni úr hugum mannanna mundi ekki aðeins tákna
liti h llðan einstaklingsins í sálarlegu og líkamlegu til-
’ neldur einnig bætta sambúð manna á meðal og aukna
aSslega farsæld.
sál gr^arf a® fjölyrða um, að þessi heilsuspillandi öfl
v Usins eru sömu öflin og kristindómurinn kröftuglega
kri f V^‘ ^ennöir eins og ótti og hatur samrýmast ekki
öryS lnni i^sskoðun. Sönn trú veitir lífsgleði og andlegt
Sgi, en það eru jákvæðar tilfinningar, sem efla lífs-