Kirkjuritið - 01.01.1951, Qupperneq 91

PRESTAFUNDUR I HELSINGFORS 89
atfum ; Helsingfors sumarið 1950, verða ætíð sem einn af þess-
tindum, er móða gleymskunnar fær aldrei hulið.
Jón Pétursson.
rásagan er stytt á stöku stað.)
^■ðalfundur Prestafélags norsku kirkjunnar.
un^Ínn 24-—27. október 1950 hélt Prestafélag norsku kirkj-
^ ar.aðalfund sinn í Osló og minntist um leið 50 ára afmælis
j agsins, sem stofnað var í Þrándheimi í október árið 1900.
borVrt afmælisins var prestafélögum hiima Norðurlandanna
Uiæt • ^ sen(la íulltrúa til afmælishátíðarinnar. Undirritaður
^ fi ^ar fyrir hönd Prestafélags íslands.
boði3ðJUdagÍnn °któber kl. 2 e. h. var erlendu gestunum
form hádegisverðar ásamt aðalstjórn félagsins á heimili
anns, J. ö. Dietrichsons, dómprófasts í Osló.
fund kkan 6 e- h. sama dag hófst síðan setningarsamkoma
g6s^arins 1 Dómkirkjunni í Osló. Þar bauð formaður félagsins
hann feiagsmenn velkomna og setti sjálfan fundinn. Ræddi
Þióðf'Slðan almennt um aðstöðu kirkjunnar og prestanna í
aga, ela§inu og hlutverk prestafélagsins. Síðan gaf hann orðið
sjna æ Umanni kvöldsins, Berggrav biskupi. Hann hóf ræðu
orð k163 ^V1 a® segja, að hann væri hræddur við að nota stór
tii ’ ueSar hann byði prestana velkomna. „Okkur hættir um of
notae.SS a® grípa til þeirra. En við getum látið okkur nægja að
Me ltlU °rðin’ ef Þau aðeins koma frá hjartanu."
>>Það^lnefnÍ ræfSu hans var: Horfðu fram, fram á leiðarenda!
f>á r-,Var auÖveldara að horfa fram á við fyrir fimmtíu árum.
0g ^ ,fi. hjartsýni. Nú er erfitt að horfa fram. Við erum óviss
sér? p ln Varðandi framtíðina. Hvað mun hún bera í skauti
mun n ^Va® sem fyrir kemur, vitum við með vissu, að alltaf
vjsu einhver þarfnast hjálpar. Nútímamaðurinn heldur því að
hhistu^111’ að ^1111 Þurfi alls ekki á hjálp okkar að halda. En
ehki á, hvað hann segir um sjálfan sig! Það er ekki