Kirkjuritið - 01.04.1951, Qupperneq 13

ERINDI PÁSKANNA
103
Veg. Þetta viðhorf verður aftur á móti allt annað, ef við
höfum eilífðina fyrir augum. Þá vitum við, að það er alls
ekki sama, hvemig þessu lífi er varið. Við lifum þá undir
lögmáli orsaka og afleiðinga, einnig á hinu siðferðilega
sviÖi. Við uppskerum eins og við sáum. Ef til vill kemur
Uppskeran ekki æfinlega þegar í þessu lífi, en hún kemur
Þá síðar, á það getum við alveg reitt okkur. Ef við gemm
kað, sem gott er, og þreytumst ekki, eins og postulinn
hemst að orði, þá erum við að undirbúa okkur undir eilífð-
og uppskerum þar ávextina, enda þótt við höfum ekki
n°tið þess að neinu hér í lífi.
Á sama hátt er það, ef við höfum farið illa og hirðu-
leysislega með líf okkar hér á jörð. Það getur vel verið,
að afleiðingar af því komi ekki strax í ljós, en það er
alveg víst, að þessar afleiðingar verða ekki umflúnar
a-nars heims, jafnvel þótt við höfum sloppið við þær að
miklu leyti hér. Þannig er boðskapur páskanna til okkar.
^ann svalar ekki aðeins þeirri lífsþrá, sem flestum mönn-
tthi er í brjóst borin, heldur svalar hann einnig þeirri rétt-
lmtiskennd, sem allflestir eru gæddir. Og það, sem ekki er
minnst um vert, hann beinir hugum okkar að hinni and-
leSU hlið tilverunnar og hinum andlegu lögmálum hennar,
Sem alltaf hafa verið of lítið tekin til greina. Við höfum
fengið meira en nóg af efnishyggju undanfarandi tima.
^ún hefir þegar orðið mannkyninu til óútreiknanlegs tjóns
°g getur orðið því til fullkominnar tortímingar. Það er
kess vegna mikil nauðsyn, að nútímakynslóðin hverfi af
t>eirri braut og taki meira en gert hefir verið til greina
hin andlegu lögmál og hinar siðbætandi trúarhugsjónir.
^11 þess vill heilög páskahátíðin hjálpa með dýrmætum
h°ðskap sínum um eilíft líf, um siðferðilega ábyrgð hvers
manns, og áherzlunni, sem hún leggur á hið andlega við-
h°rf mannanna. Guð gefi, að þjóðirnar og mannkynið allt
vilji tileinka sér þá hjálp og notfæra sér hana i sem rík-
hstum mæli.