Kirkjuritið - 01.04.1951, Blaðsíða 14

Hvert stefnir?
Grein eftir dr. Manfred BjörTcquist biskup.
Hefir nokkur af okkur látið það sér til fulls að kenningu
verða, er gerzt hefir og gerist nú á Vesturlöndum, að ekki
sé sagt um víða veröld? Hefir nokkur af okkur gjört sér
ljósa grein fyrir þeirri rotnun, sem á sér stað í öllu þessu?
En er okkur ekki brýn nauðsyn á að koma auga á voðann,
til þess að við getum hafið samtök gegn honum?
Við höfum hrokkið við af ótta við kjamorkusprengjuna
og þá heima, sem hún hefir lokið upp. Hún er svo sem
ekki ein út af fyrir sig. Frægur náttúruskoðari á okkar
dögum ritaði fyrir fáum árum: „1 fyrsta sinni í sögunni
hefir nú maðurinn orðið hræddur við það, sem vit hans
hefir framleitt.“ Hvers vegna? Jú, af því að við höfum í
einu vetfangi orðið lostnir þeim ægilega grun, að vit
mannkynsins, leyst úr öllum tengslum við siðferðilega
ábyrgð og andlegt samhengi, getur orðið höfuðfjandi þess.
Vitið á ekki sökina, heldur stafar hún af því, að hæfi-
leikar mannanna og reynsla og menningarstarf á ýmsum
sviðum er komið allt út á yztu nöf. Og þangað hefir stefnt
öldum saman.
Margir höfðu áður reist vonir sínar um framfarir mann-
kynsins á tækninni. Menn myndu læra af tækninni að
hafa meiri not af auðlindum náttúrunnar. Og þá væri von
til þess í fyrsta skipti í sögunni, að öll jarðarböm gætu
búið við mannsæm kjör, er færu batnandi á komandi
árum.
Menn gleymdu því helzt til oft, að tæknin veitir þeim
ekki aðeins vald yfir náttúrunni. Hún veitir þeim einniff