Kirkjuritið - 01.04.1951, Qupperneq 30

120
KIRKJURITIÐ
eru aðeins rök fyrir því, að endurskoða beri löggjöfina
um skipun prestakalla frá 1907 og gjöra á henni ýmsar
breytingar, en engin rök fyrir fækkuninni. Því að á ára-
tugunum síðan hefir mjög fjölgað fólkinu í landinu, svo
að sums staðar verður að f jölga prestum. Enn er þess að
gæta, að bættar samgöngur koma ekki að fullum notum
víða um land allt árið. Og vilji menn ekki landauðn 1
dreifbýlinu, þá getur orðið varhugavert að sækja það
fast að svipta fólkið prestunum. En hver einstaklingur
þjóðarinnar er jafn mikils verður, hvort sem hann byg&r
einn útskaga eða fyllir fjöldann á borgarmölinni. Mig
langar til í þessu sambandi að benda á minningarorð
um Tryggva Þórhallsson, foringja Framsóknarflokksins:
„Hann leit svo á, að þessar tilraunir til að fækka sveita-
prestum væru m. a. mjög ómakleg tilraun til þess að
svipta byggðirnar þeim menntamönnum, sem þær hefðU
haft hingað til. Og hann lét oft svo um mælt, að þó eigí
væri á neitt annað litið en menningarmál sveitanna, Þa
yrði hann að vera öllum slíkum tillögum fullkomlega and-
vígur.“ (Þorst. Br. í Kirkjur. 1935, bls. 346).
Hvað átt er við með „minna starfsviði presta“ er ekki
ljóst. Að sönnu eru prestar ekki lengur skyldir til að
vera bólusetjarar. En hvaða störfum öðrum hefir að lög'
um verið af þeim létt, svo að teljandi sé? Ef til vill er
átt við búskapinn, og minnir það þá á ummæli prestsinSi
sem var að bera út blautan mó á fjöl framan á sér. Hanu
kvaðst verða að segja af sér prestskap, því að hann þyl^1
ekki þetta lengur. En varla á ráðuneytið við ódugnað
prestanna, því að það fer viðurkenningarorðum um hið
þýðingarmikla starf, sem þeir vinna í þágu þjóðarinnar-
Sannleikurinn er sá, að enn geta prestar látið til sín taka
á sömu sviðum og áður, og enn eru ýmsir þeirra forystn-
menn í framfaramálum og mannúðarmálum og fræðslu-
málum og hafa skóla hjá sér á staðnum, og barnaguðs-
þjónustur og sunnudagaskólahald færist mjög í vöxt. Sa#
er það, að þeir eru horfnir af þingi, eins og fyrr segif’