Kirkjuritið - 01.04.1951, Síða 64

Prófessor
Magnús Már Lárusson:
Fornt brotasilfur.
AM 667, 4to, fragm. XIX.
Margt er það, sem leynist í handritasöfnunum hérlendis
og erlendis. Er ekki nema lítill hluti af handritaauðnum
fullkannaður. Enda er það tímafrekt starf og því útláta-
samt, ekki sízt þar sem handritin eru dreifð svo víða
raun ber vitni um. En margt skemmtilegt og athyglisvert
getur komið í ljós við það eitt að grípa niður í einhvern
ákveðinn flokk handrita. Það má jafnvel segja, að Þa^
geti verið þeim nautn, er við þetta starfar. Handritin eru
persónuleg. Úr þeim tala löngu liðnar kynslóðir og þylJa
gömul og gleymd fræði. Höndin getur verið viðvaningsleg
eða vel þjálfuð. Hún getur lýst skapbrigðum þess, er ritar,
ef því er að skipta. Að skoða handrit er allt annað erl
að lesa bók og handleika, þótt það geti einnig verið nautn-
En spumingarnar, sem vakna við að skoða handritið,
verða oftast nær miklu fleiri og ýtarlegri en þær, sem
bókin kallar fram. Hún ber oftast með sér, hvar hún haft
verið gerð, hvers vegna og af hverjum. En handritin eiga
það til að vera þögul og nefna fátt af því, sem hugurinn
gimist að vita. Skal nú með einu dæmi reynt að sýna,