Kirkjuritið - 01.04.1951, Síða 71

FORNT BROTASILFUR
161
gæti sýnt, að það hafi haft nokkra útbreiðslu. Með ná-
kvæmri könnun mætti, ef til vill, finna fleiri brot, sem
skýrt gætu þetta mál betur en hér hefir verið gert.
Lectionarium þetta, sem hér um ræðir, virðist allfornt
að sínum norræna stofni. Það er sennilega eldra en frá
Því um 1300. Hitt er svo það, hvort það hafi borizt hingað
frá Noregi í norrænni mynd, eða þá í latneskri mynd frá
Bretlandseyjum. Cutberthslesturinn bendir til brezks upp-
runa. Ef athuguð er röð daganna í brotunum, sem varð-
veitzt hafa, þá kemur fyrst Gregoríusmessa 12. marz, næst
Cutberthsmessa 20. marz, svo Benediktsmessa 21. marz.
ÍM næst koma 4 sunnudagar í föstu: sá 3. fyrstur, Mið-
fasta, sá 5. og loks Pálmasunnudagur. Að vísu má gera
ráð fyrir, að blað eða blöð hafi týnzt á milli 1. og 2. blaðs
í AM 655, 4to, fragm. XXI, en þá ber þess að gæta, að
fyrsti sunnudagur í föstu getur hlaupið allt fram til 10.
*narz. Einnig hefir eitthvað týnzt á milli 686 b og 655,
fragm. XXI, sbr. Leifar. Þó virðist óhætt að gera ráð
fyrir, að í þessum kafla handritsins upphaflega hafi mess-
Urnar de sanctis og de tempore verið settar saman eins
°g þær gætu komið fyrir á ákveðnu ári. Er það einmitt
uinkenni á hinum eldri guðspjallabókum frá fyrri mið-
uldum, lesbókum og hómílíusöfnum.
Séu guðspjöllin athuguð, þá kemur í ljós, að textarnir
eru ekki allir teknir í samhengi úr riti sama guðspjalla-
manns, heldur eru þeir blandaðir. T. d. á bls. 170, 1. 2nn
er fyrst Lúk. 11:17—19, en aftan við er hnýtt Matt. 12:28
úr hliðstæðunni við Lúk. En períkópan er samt ekki öll,
Þótt aðalefnið sé tekið. Hún hefði átt að vera Lúk. 11:
—28. Nærri liggur að láta sér detta í hug, að Sturl-
Ungaöldin hafi reist sér þar minnismerki eitt, þar sem
Segir bls. 170, 1. 19n: Sundurskipt ríki eyðist, því að ósætti
ríkis manna gjörir þeim oft vegtjón... 1. 28n: Þá er
grimmir menn ráðast fjörráðum eða vopnum vegast...
vera, að ófriður sá hafi gefið efni til þessarar ádrepu
^irkjunnar. Tímans vegna gæti það staðizt. Períkópumar